Israel asinou o Convenio de Xenebra relativo á protección de persoas civís en tempo de guerra, de 12 de agosto de 1949. Cumpre Israel en Gaza?
05 oct 2025 . Actualizado a las 05:00 h.A guerra, —o peor mal causado polo home —, ten regulamentacións e celebraranse xuízos, se é que a política non é quen de impedilos. Visto, agora, desde aquí, o que está a pasar en Palestina infrinxe tanto calquera visión humanitaria como as leis da guerra. Israel, unha democracia con valores occidentais, leva adiante accións bélicas que os demais Estados non deberían permitir. É certo que alí hai sectores que pretenden rexerse pola Biblia, que, permitíndoa, contén normas para a guerra. Por exemplo, o Deuteronomio incita á conquista da Terra Prometida por Deus —inclúe Gaza—: «Destruirás todos os pobos que o Señor teu Deus che entregue; o teu ollo non terá piedade deles e nas cidades destes pobos que o Señor teu Deus che dá non deixarás con vida nada que respire». Incluso establece que as mulleres fermosas inimigas sexan tomadas por esposas, aínda que «en canto xa non deleiten aos vencedores, poderán deixalas libres para iren a onde queiran». Son regras deste libro sagrado do xudaísmo, que agora non forma parte do Dereito positivo.
Israel asinou o Convenio de Xenebra relativo á protección de persoas civís en tempo de guerra, de 12 de agosto de 1949. Iso é Lei, para Israel e para todos os Estados asinantes. Sen mencionar previas ocupacións forzadas e actos de terrorismo, nin Israel, nin Hamas respectan este Convenio. Hamas non é un Estado, nin asinou o Convenio, pero o artigo 34 deste impide radicalmente a toma de reféns. Estes días seguimos en directo a frota civil Global Sumud —Resistencia Global— de axuda a Gaza. Formábana bos e xenerosos que puxeron vida e barcos a dispor da defensa de conviccións persoais, pola inacción vergonzosa de Estados e organismos internacionais. Ese Convenio, artigo 23, regula o subministro de axuda. Transcribo ese texto, para que vostede poida xulgar: «Cada unha das partes contratantes concederá o libre paso de todo envío de medicamentos e de material sanitario, así como de obxectos para o culto, unicamente destinados á poboación civil de calquera outra Parte Contratante, aínda que sexa inimiga. Permitirá igualmente o libre paso de todo envío de víveres indispensables, de roupas e de tónicos reservados a nenos de menos de quince anos e ás mulleres encinta ou parturientes. As obrigas para unha parte contratante de conceder o libre paso dos envíos indicados no parágrafo anterior quedan subordinadas á condición de que esa Parte teña a garantía de que non hai razón algunha para temer que: a) Os envíos poidan ser destinados a outro obxecto, b) que o control poida resultar ineficaz, c) Que o inimigo poida obter deles unha vantaxe manifesta para os seus esforzos militares ou para a súa economía (...) A Potencia que autorice o paso dos envíos sinalados no primeiro parágrafo deste artigo pode impor como requisito da autorización que o reparto aos destinatarios se faga baixo control efectuado localmente polas potencias protectoras. Tales envíos deberán ser transmitidos o máis rapidamente posible e o Estado que autorice o paso terá dereito a determinar as condicións técnicas para tal paso».
O Convenio impide traslados forzosos; pero di tamén que a potencia ocupante poderá evacuar total ou parcialmente unha rexión, por seguridade da poboación ou por imperiosas razóns militares, dándolle locais axeitados, salubridade, hixiene, seguridade e alimentación, sen separar familias, sen reter persoas en rexións expostas á guerra e, ademais, a potencia ocupante non poderá transferir a súa propia poboación civil a territorios ocupados. Tampouco destruír inmobles de particulares, do Estado, de organismos públicos, agrupacións sociais, ou de cooperativas; non sendo se tales destrucións fosen necesarias por razóns bélicas.
Cumpre Israel? Os xuristas analizarán polo miúdo cada verba do Convenio e cada acción nos futuros xuízos. Pero estes non van resucitar máis de sesenta mil mortos, nin aliviar fame, nin esquecer o medo, nin suprimir a dor. Hoxe por hoxe, o que vemos é a inacción dos Estados, que da arrepío e fai perder a fe na raza humana.