Este tempo en suspenso antes da constitución das novas corporacións municipais e provinciais é ideal para decatarnos de que a política institucional está metida ata o fondo na nosa sociedade. Desde o financiamento dun obradoiro de papiroflexia ata o asfaltado da condenada pista, todo fica á espera de como se resolvan as cousas nos concellos con situación menos clara.
É certo que ás veces o motivo é lóxico: alguén ten que tomar unha decisión con cartos públicos. Pero noutras moitas, é a inercia algo preguiceira dunha sociedade que non quere saber que pode facer multitude de cousas sen pasar polo despacho do alcalde. Sermos conscientes de que o noso mundo para durante varios meses por unhas eleccións debera convencernos de que ir votar non é cousa menor.
Entrementres, vemos partidos políticos que negocian; hai quen se une a gobernos, hai quen rexeita participar neles aínda que podería. Partindo da base de que as negociacións deben ser discretas, os acordos e as decisións finais que se toman si deberan ser públicas. A min pásmame que os partidos non dean apenas explicacións das súas decisións de alianzas, rupturas ou medias tintas cando afectan á composición da corporación municipal.
Deberan explicar que ganan os partidos con elas e, sobre todo, cales son as súas consecuencias para eses gobernos que os cidadáns escollemos a través deles. Que haxa mutismos, evasivas e polo xeral poucos detalles dá para sospeitar e non contribúe nadiña a que a sociedade valore as súas institucións.