Román Arén analiza a obra narrativa do escritor outense Abel Tomé
25 jul 2020 . Actualizado a las 05:00 h.Abel Tomé (Outes, 1984) consolida o seu debut como narrador con A noite do lobo, Premio Illa Nova 2019, do que xa ficara finalista coa súa primeira novela, A noite do corvo. Paisaxes agrestes, pasado escuro nas personaxes, un ton gótico, ou a violencia son as características desta novela, que está máis preto do romance ca da novela psicolóxica, e que vai gustar a novas lectoras afeitas, e afeitos á aventura. Pero falo para lectoras, sobre todo, porque a obra de Tomé fai na muller atención especial, pois que se dexerga un certo ton feminista nesta historia de lobos que serve de homenaxe ás mulleres oprimidas, nunha sociedade esmagadora e abafante.
A obra é, así, algo máis ca un romance de aventuras situado nunha Galicia preta que nunca se cita. Abraia tamén o forte desexo da nada, da morte, do protagonista, Lourenço d’Ourantes, e a violencia da trama.
O autor logra dar moi ben o ritmo desta escura diéxese, con fíos secundarios cheos de interese. Axilidade narrativa que facilita unha doada lectura.
A novela forma parella coa anterior, pero é autónoma, e haberá que agardar a nova entrega desta triloxía, para completar este mundo mouro e salvaxe. O ton escuro está moi ben conseguido e anúncianos un narrador que ten moito que contar.
A ficha do libro:
A noite do lobo
Abel Tomé
Galaxia (Vigo, 2019)
216 páxinas