El mensaje del hermano de Adrián Neo, el joven fallecido de Rianxo: «Sei que me vas acompañar sempre»
RIANXO
Emotiva despedida en la que le dedica palabras de cariño y admiración: «Fúcheste moi pronto, pero fixéchesnos desfrutar de toda unha auténtica vida contigo»
24 ago 2023 . Actualizado a las 22:29 h.«Hola Adri, son Na, xa sei de sobra que sabes quen son pequeno, xa o sei, pero quería volver escribirche porque de verdade que aínda non son capaz de asimilar todo o que pasou, nin por que te tivo que tocar a ti, que tiñas toda unha vida por diante e moitos soños que cumprir». Así comienza el emotivo mensaje de despedida del hermano de Adrián Neo, el joven de Rianxo que falleció tras sufrir un accidente de bicicleta el pasado 16 de agosto.
«Eu, como bo irmán maior e por todo o que che quero e aprecio, xúroche que vou loitar día e noite, o tempo que faga falta e cas condicións que sean, para cumplirche eses soños. Como eres unha persoa tan grande, sei que quero facelo eu a título persoal, para dedicarcho pequeniño». En el texto, el hermano de Adrián resalta que tenía con él es «conexión que calquera irmán querería ter coa súa metade. De verdade que non podo estar máis orgulloso de que me tocaras nesta vida».
El remo era una de las grandes pasiones que compartían los rianxeiros: «Sei que un dos teus soños era gañar esa bandeira na traiñeira feminina e sei que segue aberto, pero tamén ben sabemos os dous que ese equipazo vai loitar e adestrar máis que ninguén para que o seu Pinchito teña esa bandeira».
Adrián era un prometedor patrón, «o mellor da liga» y demostró que era una función que «non é nada fácil e que non calquera serve, porque levas a parte máis importante do barco. Pero demostraches que ti nacestes para isto e non hai persoa que o saiba facer mellor ca ti. Agora, desde arriba, vas a axudar a todos os teus aprendices a ser parecidos a ti porque como ti, Adri, asegúroche que non volve a pasar outro».
«Fúcheste moi pronto, pero fixéchesnos desfrutar de toda unha auténtica vida contigo. Ir contigo ao mar, ademais de ser unha diversión, era ter garantizado o mellor adestramento que se puidera facer», prosigue el texto. «Aínda recordo perfectamente as primeiras veces que fuches de patrón, e todas as broncas que che botei, as veces que me puxen a gritarche como un tolo para conseguir que foras o mellor. E podo dicir con total seguridade que o conseguín».
Adrián y su hermano, como recuerda este en la carta, compartieron muchas experiencias en regatas dentro del mismo barco, «ti de patrón e eu de marca. Prometo que a partir de agora vou dar todo de min en cada adestramento para que volvamos a ondear xuntos esa bandeira que xa unha vez tiven sorte de ter e que agora vai ir contigo. A miña palada vai deixar sempre os teus datos e vai brillar esa marca máis que o mar de ardora».
«Por outra parte, agradecerche o bo irmán que fostes comigo. Todas esas trasnadas que fixemos non nolas quita ninguén, e todas as que liamos só nós sabémolas, e todas as que aínda nos quedan, porque sei que me vas a acompañar sempre a todos lados. Tes que ser o meu escudo e coidar de min como eu vou coidar de ti. Xa sabes todas as promesas e todo o que falamos estes días, porque sei que me escoitabas e escoitas todo o que che digo e penso. A sorte que tiven ese 25 de setembro do 2010 cando naciches non a ten nadie máis no mundo». El texto finaliza con un sentido agradecimiento: «Simplemente darche as gracias por todo o que vivimos e por todo o que queda. Nunca me abandones. Na quéreche e ámache máis que ninguén neste mundo».