La CIG reclamó en Ribeira la derogación de la reforma laboral

Jose Manuel Jamardo Castro
J. M. Jamardo RIBEIRA / LA VOZ

RIBEIRA

Unas doscientas personas participaron en la manifestación comarcal convocada por el sindicato nacionalista

02 may 2019 . Actualizado a las 12:52 h.

La CIG volvió a ser el único sindicato que salió a la calle en Barbanza para conmemorar el Primero de Mayo. Y lo hizo en Ribeira con la asistencia de unas doscientas personas. Durante todo el recorrido, los participantes fueron coreando consignas contra el Gobierno central y solicitando la derogación de la reforma laboral. También insistieron en la necesidad de recuperar derechos adquiridos y que se fueron perdiendo en los últimos años con los diferentes recortes sociales en sanidad y servicios.

El responsable del sindicato en la comarca, Xan García, señaló que el lema de este año es: «Recuperar dereitos para avanzar», y que se trata de la continuidad de una campaña que están llevando a cabo desde hace tiempo contra la reforma laboral y de las pensiones, «e que tanto dano fixeron entre a xente traballadora».

La intención de la protesta de ayer en Santa Uxía no era otra que, según el sindicalista, «recuperar o que eliminaron os partidos políticos hai uns anos, polo que agardamos un cambio nas políticas sociais dos futuros gobernantes de cara aos traballadores e a xente. Queremos unha transformación social que mire polos cidadáns e non pola banca, como aconteceu ata o de agora».

Diversas consignas

La marcha finalizó en la plaza del Concello en la que los manifestantes volvieron a cantar consignas contra los recortes. García se subió a las escaleras y, micro en mano, arrancó los aplausos del público cuando se dirigió a los partidos para advertirles de que la clase trabajadora no bajará los brazos y seguirá llevando a la calle sus quejas y solicitando nuevas mejoras.

El responsable comarcal de la CIG dijo que Ribeira «parece un pobo fantasma porque é día festivo e apenas hai movemento. Nós estamos poñéndolle cor e divertimento nesta xornada, coa nosa presenza». Durante su arenga, no se olvidó de mucha gente luchadora que se volcó por los derechos de los trabajadores y de los pensionistas. En su alegato quiso recordar a Xosé Deira, «ese home que está aquí e que tanto está a facer polos xubilados retornados».

El público le dedicó una cerrada ovación al exalcalde boirense que es la cabeza visible de un colectivo que lleva mucho tiempo reclamando una solución.

CARMELA QUEIJEIRO

As historias rotas que deixou o mar

As augas do Báltico, do Atlántico, da Costa da Morte, do Gran Sol, de Arousa... Todas elas gardan unha triste coincidencia: alí faleceu un veciño de Rianxo, mariñeiros que deixaron en terra familias rotas e fillos que non chegaron a coñecer. A estes 48 rianxeiros que perderon a vida no mar vai dedicada a homenaxe que cada 1 de maio rende o Concello diante da estatua do parque de Galicia onde figuran os nomes de todos estes homes que seguen a ser recordados polos seus parentes.

O irmán de María Luisa Laíño tiña tan só 25 anos cando o seu barco afundiu no triángulo das Bermudas. A mesma sorte correu o pai de Manuel Galbán, ao que non puido coñecer, que se tirou ao mar para salvar a outro compañeiro e acabaron falecendo ou dous. Tamén quedou orfo moi novo José Ordóñez, que xunto con María Luisa, Manuel e o alcalde de Rianxo, Adolfo Muíños, foron os encargados de facer a ofrenda deste ano.

Tampouco quixo faltar a esta cita outra viúva, Adelaida Caamaño, que todos os anos reza e canta unha canción encomendando á Virxe do Carme que vele por todos os mariñeiros. A súa historia é como a de moitas outras veciñas de Rianxo e do Barbanza. Apenas levaba cinco meses casada, e estaba embarazada, cando o seu home caeu no barco e faleceu chegando a Almería. A súa foi outra nova débeda do mar coa vila de Rianxo.