Un vello dito popular lémbranos que todo ao que lle da sombra o monte Tahúme é bo. Bosques frondosos, á beira do concello de Ribeira, acollendo as parroquias de Olveira da Iglesia, á que pertence o lugar da Cucheriza; a de Bretal, berce onde se asenta o dolmen de Axeitos, ademais dun menhir encontrado nunha escavación preto de onde hoxe se atopa, formando parte do xardín dun veciño.
Polo concello de Porto do Son, o monte Tahúme limita con Seráns, Espiñeirido, San Pedro de Muro, lugares onde se expande o océano Atlántico máis aló do fin do mundo, tendo como testemuña As Basoñas.
O Tahúme, con 242 metros de altura, domina as paisaxes do litoral das comarcas do Barbanza, Muros e Noia, expande a súa mirada polo parque dunar de Olveira-Corrubedo, e ofrece ao visitante unha impresionante vista sobre o Parque Nacional das Illas Atlánticas mirando cara a Ribeira. Cambiando á banda de Porto do Son, ábrense monte Louro, Carnota, Fisterra e o saliente do castro de Baroña.
Dentro do seu terreo acolle a pequena ermida de San Bieito, que cada 2 de xullo celebra a súa romaría á que se achegan romeiros das dúas comarcas, para curar as espullas, mentres se poxan ovos, galos e galiñas ao remate de cada misa.
Os vellos do lugar aseguran que ao lado do monte Tahúme hai dous castros, A Eira dos Vivos, un; e A Eira dos Mortos, outro. Nunca foron escavados, pero dos que se sacaron pedras para construír muros que limitan leiras e casas da contorna.
O Tahúme é un dos nosos olimpos celtas.