Publicou o seu último disco o venres e analiza a súa relación ca natureza
04 mar 2024 . Actualizado a las 05:00 h.Xabier Díaz publicou o venres o seu novo disco, Axúdame a sentir, da man de Adufeiras do Salitre.
—Que sente ao lanzar un novo disco?
—Eu, polo menos, unha certa liberación porque o proceso de preprodución e de produción dun disco é un procedemento intenso e xa tiña ganas de compartilo. Esa sensación de liberar unha serie de cancións, líricas e músicas que foron íntimas durante un tempo e que agora pasan a ser de todo o que escoite. Iso prodúceme unha grande alegría.
—É dos que están moi atentos á resposta inmediata ou espera un tempo para valorala?
—Cada vez atendo menos a resposta en redes e céntrome máis na vivencia dos concertos, da experiencia que se leva a xente de escoitarme en vivo. Aínda que teño que confesar que hai xente que nos quere moito e nos segue dende hai moito e nos manda mensaxes dicíndonos o que lles parece.
—A terra, a natureza, volve a ser unha forte inspiración na súa música.
—Si. Eu son ex urbanita, decidín hai moitos anos que meu sitio era a aldea e vivo aquí dende hai preto de 30 anos. E obviamente a aldea está rodeada de natureza. Tratar con xente moi apegada e consciente a toda a riqueza que nos dá a terra tamén me ensinou moito.
—Tivo algo que ver o coidado do medio na súa fuxida?
—Non sei. Eu é que son aldeán e síntome así. Estou máis cómodo paseando por corredoiras que polas grandes vías. E tamén coa paisaxe humana que hai aquí.
—Que fai para aportar o seu gran de area ao coidado da contorna?
—Separo, por exemplo o orgánico e o inorgánico, que é a división que chega a miña zona. Para quentarnos, teño unha estufa que queima madeira e utilizamos unha placa solar. O que me dá moita rabia aquí é ver moita caixa de Amazon ou Zara tirada no contedor de inorgánicos. Eu almaceno o cartón e o vidro no garaxe e desprázome a tres minutos no coche para botalo nos correspondentes contedores. Gustaríame que houbese moita máis conciencia nese eido. Para desromantizar un pouco o rural, é certo que nestes entornos moitas veces estamos acostumados a abrir o contedor máis próximo e tirar aí todo xunto. Hai moito que mellorar na reciclaxe.