Artur Trillo, de Talía Teatro: «Imos intentar encher os dous días de estrea»

Talía Teatro estrea hoxe nova función, Un deus salvaxe, na Casa da Cultura de Cee ás 20.30 horas. Un recoñecido texto da dramaturga francesa Yasmina Reza, que se vai poder desfrutar tamén mañá, cun segundo pase, no mesmo sitio e en idéntico horario. Dirixe, como é habitual, Artur Trillo.

—Estrea, por dobre partida, en Cee.

—Si, na casa. É tamén un pouquiño para axudar a que o espectáculo empece a rodar. Imos intentar encher os dous días, a ver se somos capaces.

—Pero xa teñen un montón de datas pechadas.

—A verdade é que empeza con bo pé. É raro que un espectáculo, de inicio, teña tantas datas e que as teña concretadas nun mes. Creo que son once funcións de partida, e iso, para un espectáculo, é magnífico porque tamén é unha maneira de que se vaia asentando, porque hai cousas que igual vas cambiando coas reaccións do público. É como se se acabara de cocer aínda no forno.

—Tamén van pasar por Carballo e Vimianzo o 14 e 15 de marzo.

—Si, e xa temos data tamén na Laracha, para outubro, e logo, supoño que iremos a outros puntos da Costa da Morte a onde imos habitualmente como Muxía, Ponteceso, Malpica...

—Por que elixiron este texto de Yasmina Reza?

—Primeiro, porque está moi ben escrito, e ten unha vixencia, sobre todo, en certo entorno, que nos atinxe ás persoas que facemos Talía Teatro. Ademais, pensamos que os personaxes que están descritos adáptanse moi ben ao noso reparto. Son dous matrimonios, catro actores en escena: Toño Casais, María Ordóñez, Dani Trillo e Marta Lado, e un vai de visita á casa do outro porque hai un conflito: os seus nenos tiveron unha pelexa no parque e un deles rompeulle dous dentes ao outro. Entón, como persoas civilizazas, deciden arranxar as cousas de maneira cordial. Pero, realmente, despois, a base de ir adiantando esa conversa, esa civilidade da que presumen non é tal. Ese é o punto de partida do espectáculo, que fala de moitas cousas: de que as accións dos fillos tamén ás veces están condicionadas polos pais; de que a educación é o futuro; da hipocrisía que temos todos en xeral algunha vez... Estamos nunha época na que todo está a flor de pel: hai moito estrés, e todo isto aflora. É un texto moi actual, a xente vaise ver reflexada. Tamén é o que buscamos, dende o humor.

—E que van facer con «Unha inimiga do pobo»?

—Estanse facendo funcións, aínda lle quedan unhas cantas. O máis seguro é que en maio caia. A última será na Estrada, o 20 e pico. Deunos moitas satisfaccións, pero hai que saber ir cambiando a oferta.

—Mentres, segue dirixindo tres escolas de teatro.

—Si, en Cee, os luns; os martes, en Muxía, e logo, en Trazo, onde vivo e este ano decidín facer comunidade teatral cos veciños, que era o que me apetecía.

---

---

---