Pechou cun domingo intenso unha das mellores edicións que se lembran da Praza dos Libros na capital bergantiñá
14 jul 2025 . Actualizado a las 05:00 h.Ninguén diría que esa voz donda que ten Pedro Feijoo se corresponde cunha das plumas máis que consolidadas da novela negra en Galicia. Mais, si, e a presentación da súa recente obra Onde nacen as bestas (Xerais) deixou onte en Carballo unha das imaxes de maior afluencia na Praza dos Libros, a Plic!. Inquirido por Rober Cagiao, outra voz referente neste xénero, Feijoo contoulles a carballeses e visitantes o moito que lle debe a Domingo Villar, como se fraguou Onde nacen as bestas ou tamén os seus meses de mudanza a Rebordechao, a súa convivencia cos oito-quince veciños que pode haber en meses de inverno para así achegarse á figura de Manuel Blanco Romasanta, o coñecido como home lobo de Allariz ou tamén sacaúntos. Nin home lobo, nin de Allariz, pero para saber iso hai que ler: «O meu oficio é escribir thrillers, pero por debaixo da mesa estouvos dando outra historia. Vós dádeslle vida», díxolles Feijoo aos asistentes. En Romasanta atopou unha «furna [literaria] xigantesca».
Por diante de Feijoo peregrinaron onte ducias e ducias de lectores para que lles firmase a obra. O venres, xa pasaba das once e media da noite cando Arantza Portabales aínda asinaba os últimos exemplares de Asasinato na casa rosa. Xusto antes ca ela, fixera o propio o cercedense Ramón Vilar Landeira, quen coa súa nova obra Nós estamos ben, non? congregou a máis de 120 persoas na presentación, un dos actos máis concorridos que se lembran na Plic! de Carballo. Non só iso, senón que esgotou exemplares nas casetas. «Trouxen unha caixa con 44 libros de Ramón, pensando que chegarían, e esgoteinos todos. Nos outros postos tamén», contaba onte Miguel Anxo Fernán Vello, de Espiral Maior, selo baixo o que se editou estre traballo de relatos. Repuxeron axiña.
Vilar «faise querer» e foi unha das grandes sorpresas desta edición da Praza dos Libros, como tamén o foi Carmen V. Valiña coa súa obra As tolas que non o eran: Mulleres no manicomio de Conxo 1885-1936. Presentouna o sábado na compaña do psiquiatra Juan Carlos Díaz del Valle, igualmente cunha ampla afluencia de público e interesantes preguntas acerca do Conxo despois do 1936 ou da patoloxización excesiva do que nos ocorre no día a día. Máis alá da historia das mulleres, a obra (Galaxia) deu pé a falar tamén da evolución da linguaxe en torno á saúde mental.
O factor tempo
O trafego diante dos postos das oito librarías era onte incesante. Cadrando con feira, coma o xoves, cumpría esperar minutos para achegarse aos libreiros, que relixiosamente entregaban con cada obra vendida un molete de pan de Carballo. Un clásico agardado: «Viñeron quentiños!», describíalle Fernán Vello á edila Maruxa Suárez.
Pasarán uns días antes de que se coñeza o balance exacto de vendas e títulos máis solicitados, mais a sensación global nas casetas era do máis positiva. Un histórico como Ramón Tasende, Moncho de Brañas, atrevíase a aventurar que quizais foi a mellor edición das que ten habido.
Ao seu lado, e como xa fixeran tamén en Trasgo, Elena Caamaño coincidía no efecto tirón das presentacións, con «moitos autores de primeira liña». Axudou ata o tempo, coa temperatura ideal. Ameazaba onte choiva, pero a unha da tarde aínda non caera gota, e como ben apreciaba Alba Rodríguez dende Á lus do candil, «agora a feira está feita»: «Foi un ano moi bo, a verdade».
Un ano de cambios na carpa, con nova situación e imaxe, na que se fixeron notar estas Letras Galegas 2025 dedicadas ás cantareiras, expoñendo bibliografía publicada en torno á oralidade. Pasou pola Plic! esta homenaxe con Xosé Manuel e Icía Varela, así como a ilustradora Nerea Gómez, autores de Pandeireteiras. Afondaron nas de Mens (e no seu vínculo con Carballo!), en Rosa e Adolfina Casás, en Eva Castiñeira, e pecharon poñendo o público —entre o que había pandeireteiras de Alcorcón— a cantar Rompeu a chiculateira.