Juan Carlos Villar Angeriz, presidente da asociación Gaseosas de Galicia: «Entre botellas e sifóns temos mais de mil envases diferentes»

Juan Carlos Villar Angeriz é de Coristanco, é garda civil e tamén é o autor do libro Apuntes sobre a gaseosa na provincia da Coruña. «Cando viña xente a apañar as patacas, era algo que se consumía moito». Como a historia desta bebida sempre espertou a súa curiosidade, quixo recompilar as principais marcas locais de gaseoseros na Coruña.

—Como se sumerxe no tema?

—A min xa de cativo se me deu por xuntar trapalladas, ferros e demais. Nese tempo tiña unha caixa de gaseosas desas que todos lembramos, co peche de alambre arriba. Anos despois empecei a preguntar polos fabricantes da zona e dinme conta que houbera máis do que parecía.

—Comezou cos embalaxes?

—Ese foi o xerme. Estiven doce anos así. Cando esgotei esta pequena busca do tesouro dos envases, deume por recompilar calquera cousa que tivera que ver: facturas, máquinas, publicidade...

—Púxose algún límite?

—Que todo fora de orixe galego. Do que mais teño é da Coruña, o que me levou a publicalo.

—Tamén ten unha exposición.

—Temos unha sede onde está todo exposto. Entre botellas e sifóns temos máis de mil envases diferentes. En abril faremos aquí a presentación do libro.

—Por que houbo tanto furor?

—A finais do século XIX a gaseosa xa existía baixo licenza farmacéutica, pero era máis para as clases pudientes. Na Coruña, por exemplo, os da burguesía incipiente ían polos recén creados xardíns de Méndez Núñez a tomarse unha laranxada. A partir dos anos 60, esta bebida fíxose moi popular porque se converteu nun produto bastante económico e asequible para toda a xente. Os comerciantes viron o tema e creáronse moitas fábricas.

—Cantas houbo por aquí?

—Cada localidade tiña unha pequena fábrica de gaseosas perto. Era unha xente moi emprendedora. Arriscaban bastante, pero era un negocio moi local. Facían o reparto case a man ou nunha camionetiña, porta por porta.

---

---

---