Menos jornada y más salario: el Primero de Mayo saca a la calle a 2.300 personas en A Coruña

A CORUÑA

El pleno empleo, la reducción del tiempo de trabajo y el incremento salarial centran las reivindicaciones de los sindicatos, que alertan de los beneficios de los grandes bancos y el deterioro democrático

01 may 2024 . Actualizado a las 14:48 h.

El Primero de Mayo sacó a la calle a 2.300 personas en A Coruña en defensa de la democracia y los derechos de los trabajadores. Mil asistentes reunió la marcha convocada por CC.OO. y UGT, que concluyó delante de la Delegación del Gobierno con pancartas sectoriales de limpiadoras, vigilantes de seguridad, teleoperadores, acompañantes escolares, y gritos de «Convenios xustos, salarios dignos»; otros mil caminaron detrás de la pancarta de la CIG hasta el teatro Colón, y 300 se concentraron en el Campo da Leña convocados por la CNT, según las cifras de la Policía Local.

«Nicolas Sartorius dinos sempre que a democracia neste país é grazas á clase traballadora. É a nosa obra. Por iso estamos aquí hoxe defendéndoa», afirmó Amelia Pérez, secretaria general de CC.OO. en Galicia, antes de iniciar la marcha en A Palloza. Bajo el lema «Polo pleno emprego, redución de xornada e mellores salarios», Pérez reclamó que se profundice en los acuerdos de la anterior legislatura «con esa axenda de incremento do salario interprofesional» y que se aborden «eivas que quedaron pendientes, como a parcialidade, involuntaria, e que afecta maioritariamente a sectores altamente feminizados». 

La líder de Comisións Obreiras se refirió al reparto de la riqueza con una alusión a «eses 17 % de beneficios dos grandes bancos nun momento no que están poñendo enriba da mesa unha proposta de fusión», para la que pide vigilancia a los órganos reguladores. «Que vixilen a competencia e a exclusión. Cada vez temos menos competencia, cada vez está máis concentrado e iso significa que cada vez hai unha maior exclusión dos servizos bancarios, sobre todo das persoas vulnerábeis e da xente maior», recalcó Amelia Pérez.

«Preocupante» consideró también el secretario general de UGT en Galicia, José Antonio Gómez, la posible fusión del BBVA y el Banco Sabadell. «Pola perda de postos de tsaballo, pero preocupante tamén para o conxunto da cidadanía, porque se xa en Galicia padecemos exclusión financeira en determinadas zonas, con isto aínda se vai producir moito máis», alertó el representante sindical.

Gómez resumió las reivindicaciones del 1 de Mayo en la necesidad de «fortalecer e recuperar dereitos e liberdades, porque avanzamos en dereitos nos últimos seis anos, cunha reforma laboral que diminuiu a temporalidade; co salario mínimo, que aumentou máis dun 58 %, aínda que non chegamos ao salario medio que marca a Carta Social Europea, e tamén coas pensións, pero non é suficiente», anotó, y aludió a las negociaciones pendientes en materia de contratos de relevo y reducción de la jornada laboral.

«O noso país pode permitirse ir a unha xornada de 37,5 horas, como está acordado no marco do pacto de goberno de España. Querémolo facer con consenso e facemos un chamamento á patronal para que nos poñamos dacordo. Sabemos que hai que analizar diferentes sectores e diferentes fórmulas pero toca xa avanzar niso» manifestó el portavoz de UGT, que vinculó al recorte del tiempo de trabajo la mejora de la productividad. Asimismo, explicó que en un contexto macroeconómico «moi positivo» y con beneficios empresariales «en determinados sectores escandalosos, hai marxe para a subida salarial» y para «recuperar o poder adquisitivo que perdemos na crise financeira do 2008».

«Desde el carrito». Los hermanos Irene y Carlos Pazos se manifiestan el Primero de Mayo desde bebés y perciben un retroceso en derechos. «Precariedad, jornadas excesivas, salarios vergonzosos, economía B, horas que no aparecen en contrato, categorías no reconocidas», denuncian.
«Desde el carrito». Los hermanos Irene y Carlos Pazos se manifiestan el Primero de Mayo desde bebés y perciben un retroceso en derechos. «Precariedad, jornadas excesivas, salarios vergonzosos, economía B, horas que no aparecen en contrato, categorías no reconocidas», denuncian. .

Unos metros atrás, acompañada prácticamente por su gobierno en pleno, la alcaldesa, Inés Rey, hizo un llamamiento a «seguir loitando contra a precariedade e avanzando en dereitos», pero a la vez «recoñecer o conseguido nestes anos de goberno socialista: temos 21 millóns de persoas en activo, máis de 10 millóns son mulleres, estamos nun 47 % de emprego feminino, os mozos que se incorporan teñen cada vez menos precariedade, seguimos loitando contra a temporalidade e subindo o salario mínimo como nunca o subira ningún goberno, un 54 % nos últimos cinco anos, 1.134 euros de salario. Así que é xornada de reivindicación máis tamén de recoñecemento», concluyó.

El portavoz municipal del BNG, Francisco Jorquera, apeló a la historia para explicar el Primero de Mayo. «Hai que mobilizarse porque a historia nos ensina que os dereitos hai que defendelos. Por desgraza os indicadores o que sinalan é que se están incrementando as desigualdades sociais. Hai moitísima xente que aínda tendo un posto de traballo non ten asegurado chegar a fin de mes, e se está incrementando o índice de pobreza relativa e o emprego en precario», apuntó Jorquera, que hizo hincapié en que se pueda ejercer «un dereito tan fundamental cono ter un traballo digno e na terra», y para ello propuso «un modelo de desenvolvemento que poña os recursos do país ao servizo do crecemento colectivo».

En la marcha de CC.OO., Juan Díaz Villoslada, portavoz de Sumar en A Coruña, incidió en la «precupación fundamental de seguir traballando pola calidade do emprego e a calidade de vida, porque cando falamos de traballar menos e vivir mellor con iguais salarios estamos tratando de profundizar nas políticas de calidade de vida sen perder calidade laboral». Y Jorge Crego, secretario nacional del Partido Comunista de Galicia, recalcó «que a loita obreira precisa defender os seus intereses de forma autónoma, por si memos, e é a única forma de asegurar un futuro con estabilidade, dignidade e esperanza». Y a la vez apeló a la conciencia de clase: «Temos que tomar conciencia do que nos corresponde. Se non se traballa no día a día de forma autónoma ao final os caprichos duns e outros van ser os que marquen o noso devir e o noso futuro. Esixamos o que é noso en lugar de esperar que nos caiga da árbore de forma espontánea», ilustró.