Con demasiada frecuencia, moitos dos nosos expertos e críticos de arte fálannos duns supostos diálogos entre as obras artísticas de determinados autores, que virían revelarnos a suposta ou real proximidade entre as súas creacións. Algo disto pasoume ao visitar a exposición «Rodin-Giacometti», na sede da Fundación Mapfre en Madrid. Porque é ben certo que estaba ante as obras de dous xenios, pero o diálogo que se propoñía entre as súas creacións non estaba tan claro. E non o estaba porque o grande Auguste Rodin naceu en París en 1840 e finou en Meudon en 1917, mentres que Alberto Giacometti veu ao mundo en Borgonovo (Suíza) en 1901 e morreu en Coira (tamén Suíza) en 1966. A realidade é que, persoalmente, non se coñeceron nunca. De feito, Giacometti chegou a París en 1922, é dicir, cinco anos despois da morte de Rodin.
É certo que Giacometti se interesou moito pola obra do magno escultor francés e aprendeu ben del, pero… dialogar, persoalmente, non dialogaron nunca. Logo, cando falamos do seu diálogo, en realidade estamos a falar da influencia de Rodin en Giacometti e da resposta que o suízo lle deu a un creador que moi axiña el acolleu como xigante da escultura moderna e, xa que logo, como mestre seu. Algo que non lle resta vigor e personalidade propia á obra de Giacometti, que, dalgún xeito, continúa o vieiro aberto por Auguste Rodin, aínda que o faga á súa maneira, abrindo moi novos camiños de deformación e distanciándose do propósito escultural conmemorativo-monumental do seu mestre. Polo tanto, o seu diálogo foi, máis ben, un monólogo do pesimista suízo ante a obra do vitalista francés, é dicir, introducindo novas fórmulas e obxectivos. Sobre esta base comeza a medrar unha visión surrealista de Giacometti, que se converte logo nun motor da súa obra. Algo que lle permite profundar no arte do pasado e concibilo todo como algo simultáneo.
Non, Rodin e Giacometti non dialogaron nunca, pero é certo que as súas obras forman parte da evolución histórica da escultura. Por iso creo que está ben dexergar a influencia do francés no suízo, pero sen caer na suposta privacidade dun diálogo imposible.