Para moitos, Luis Seoane (1910-1979) é un artista plástico moi importante, cada vez máis valorado. Nese eido, alén de pintor, debuxante e gravador, foi ilustrador de obras moi valiosas da literatura galega, da española, da arxentina e dalgunha outra. Está por facer o catálogo deste diálogo do artista cos escritores. Pero tamén foi escritor, escritor polifacético: poeta (catro volumes en galego), ensaísta (os editoriais da revista Galicia Emigrante, sobre todo), autor de relatos (lémbrese Homaxe a un paxaro), teatro (en galego e en castelán), estudos de arte e literatura e cultivador do xornalismo radiofónico; tamén ocupa un posto moi relevante na epistolografía galega quen recibiu máis de tres mil cartas (hoxe na fundación do seu nome) e que escribiu, sen dúbida, moitas máis. De todo este material literario tampouco existe catálogo, nin dentro nin fóra da fundación.
Para o retrato cabal do home de Letras que foi Seoane, cómpre ter en conta a súa condición de activista cultural, condición que o levou, en Bos Aires, a crear heroicas editoriais e coleccións literarias que salvaron o discurso literario entre 1940 e 1945, sexenio no que na Galicia da Terra non se publicaban libros en idioma galego. El editou cincuenta. Con posterioridade publicou libros tan fundamentais como A esmorga, de Eduardo Blanco Amor, e O libro dos amigos, de Otero Pedrayo. Hai que supoñer que os textos orixinais destes volumes obraban nos arquivos de Seoane. A fundación que leva o seu nome non publicou os inventarios de tan polifacético labor literario, e o que é peor, tampouco o catálogo da súa inxente obra plástica, se nos atemos ás recentes declaracións a La Voz de Galicia de Xavier Seoane e Xosé Díaz.
Todo este desleixo intelectual acontece vinte e oito anos despois de que Maruxa Fernández López legara á cidade da Coruña ese riquísimo patrimonio artístico e literario. Non hai un legado destas características e desta valía na cidade. Non coidalo debidamente e non amosalo, na súa magnitude, didacticamente, é un infortunio que manca a sensibilidade de miles de persoas e ensombrece a cultura galega.