Non teño moi claro se será cousa da idade pero cada vez soporto menos verme en espazos e lugares ateigados de humanidade. Dende sempre procurei fuxir das masificacións pero inevitablemente esas situacións soen ser algo habituais na sociedade na que vivimos . E particularmente máis no meu caso por dedicarme á música, que implica facer concertos con regularidade e a conseguinte interacción co público.
Non teño claustrofobia nin agorafobia e penso que tampouco ningún trastorno relacionado con este tipo de patoloxías; xa que logo, podo estar sen problema nestes contextos. Mais intuitivamente procuro evitalos dende hai anos por unha cuestión puramente saudable. E aínda que para min non ten maiores consecuencias, tamén sei que hai moita outra xente que ten isto como un verdadeiro problema.
Hai uns días estiven por Toledo. Unha destas cidades que me parecen encantadoras e dignas de coñecer, cunha historia e monumentalidade espectacular. Quixen ir dar un paseo por esa parte máis interesante da cidade e apenas me puiden mover entre a cantidade de xente que había. Alí mesmo lembreime de situación semellantes noutras cidades entre as que está a nosa Compostela. Lembrei unha vez máis o polémico debate da sustentabilidade e da masificación que este tipo de cidades soportan. Por unha banda está o deixar como ata agora que entre xente a regueiros sen ningún tipo de control, en ocasións pouco respectuosas cos habitantes destes lugares así como co seu patrimonio. E por outra regular isto dalgún xeito, como xa fixeron outras cidades históricas europeas e nalgunha española, para tentar protexer razoablemente a tranquilidade das xentes do lugar así como un patrimonio de valor incalculable. Hai anos que esa polémica está aí e cómpre darlle unha solución intelixente e equilibrada para que determinadas situacións non cheguen a puntos límite ou irreversíbeis.
Eu como xa dixen, fuxo canto podo das aglomeracións, mais moito me temo que a tendencia imperante será a da continuidade. Oxalá os que teñen poder para equilibrar isto ofrezan alternativas viables e non traumáticas para ninguén, mais non parece doado.