Fabio Álvarez, pianista: «A miña admiración por Xapón e a resiliencia son a orixe deste disco»

Fabio Álvarez González (Trives, 1988) é o paradigma da resiliencia e da esperanza, da loita dunha persoa por conseguir materializar os soños. Dende a súa vila no oriente ourensán foise achegando á música —ao piano, pero tamén á gaita e á guitarra— ao ver como a súa nai tocaba na casa cando cursaba os seus estudos de piano. Ao Conservatorio de Ourense chegou con 16 anos —demasiado maior para comezar co instrumento— e nunca deixou de traballar para acadar o que desexaba: primeiro para entrar na Musikene de San Sebastián e logo para dar continuidade á súa formación en Nova York. No País Vasco saíulle ao camiño un cancro de tiroides e cando acadou a praza na Manhattan School of Music —entre 3.000 aspirantes— tivo que pospoñer un ano o ingreso para poder xuntar os cartos para pagar a aventura americana. Logo de dous traballos maxistrais que conseguiron situalo no panorama musical —un primeiro, Musical Zodiac, dedicado ao compositor americano George Crumb, e o segundo centrado na presenza da música de Philip Glass e o seu minimalismo por Nova York—, volveu para establecerse en Madrid, atender á súa demanda de concertos por toda Europa e dedicarse á súa faceta docente. Agora vén de publicar o seu terceiro disco, Flowers will bloom, e no mesmo están presentes dous dos seus sinais de identidade: a súa paixón pola cultura xaponesa e a resistencia que caracteriza a súa traxectoria vital.

—Decidiu mudar de rexistro?

—Si, despois de dous traballos centrados en compositores ou traxectorias profesionais precisaba facer un proxecto diferente e que se identificase co meu percorrido persoal. Unha das cousas que me define é a resiliencia, a que caracterizou a un rapaz de Trives que tivo que traballar duro para conseguir o que quería, e tamén a miña paixón pola cultura xaponesa.

—E como se xuntaron eses dous aspectos?

—Cando comecei o meu traballo de investigación sobre a música do país atopeime con Flowers will bloom [Hana wa saku], de Yoko Kanno, que foi unha canción solidaria creada no 2012 para recadar fondos para os afectados polo terremoto e o tsunami do 2011, e que simboliza o que sinto e co que me identifico. A letra é significativa: «As flores florecerán, si o farán, por ti que estás aquí ou que aínda non naciches. Florecerán e volverán a florecer ata que non haxa mágoa que falte nin razón para chorar». Daquela decidín crear un disco que comezara e rematara con ese tema, pero con dúas versións diferentes da peza. A orixinal e outra nova. O tema simboliza a resistencia, a resiliencia e a loita pola vida.

—Que máis inclúe?

—Tamén figuran neste traballo obras de destacados compositores xaponeses, como Toru Takemitsu, Ryuichi Sakamoto ou Joe Hisaishi. En conxunto o obxectivo que perseguía era deixar constancia da profunda conexión coa temática da esperanza e a renovación.

—Por que creou o selo Kaizen Classical para editar o seu disco?

—Cando traballas coas discográficas ves que necesitas, ao menos así foi no meu caso, máis flexibilidade e outra maneira de facer as cousas. E as miñas necesidades son as mesmas que as dos outros artistas. Daquela naceu este proxecto que busca empoderar aos creadores e ofrecerlles as condicións que necesitan para gravar. Comeza a andaina con Flowers will bloom e logo iremos incorporando novos artistas.

—Que o levou a apostar nesta ocasión polo vinilo?

—Ofrecer unha experiencia diferente á que ofrecen as plataformas dixitais ou o cedé. A de sentarse e dedicar máis tempo a escoitar a música: non podes cambiar as pistas, como se fora un cedé ou dixital, e esa dificultade fai que teñas que escoitar o disco enteiro, que é como foi concibido o proxecto, como un todo. Ademais, e sempre o dixen, o disco —tamén está en cedé— ten o valor engadido de que o teu traballo se mantén no tempo, cousa que non pasa cun concerto.

—Na primavera do 2023 ofreceu unha actuación no parador de Santo Estevo de Ribas de Sil. Volverá a Galicia con este disco?

—O noso obxectivo agora mesmo é a promoción deste novo álbum que acabamos de editar. E traballar na programación da xira de Flowers will bloom a partir do verán. As datas non están pechadas aínda, pero está claro que sería fermoso volver a Galicia.

Viaxe ao país, o piano de Hiroshima e as grandes tatuaxes

Fabio Álvarez ten ofrecido concertos por todo o mundo e tocado en salas tan prestixiosas como o Carnegie Hall de Nova York, Fundación Juan March de Madrid, Teatro Campos Elíseos de Bilbao ou o Auditorio Manuel de Falla de Granada, entre outros. Tamén conta con premios como o Orpheus Classical Music Award 2019 e o Melómano de Ouro 2019.

A docencia é a outra faceta primordial do pianista de Trives, e a que centra o seu día a día dende que volveu para instalarse en Madrid. El defínea con rotundidade: «Amo a interpretación e encántame a pedagoxía, non concibo unha sen a outra. Sempre aprendo cousas dos meus alumnos e para min é unha experiencia moi fermosa axudalos, velos mellorar como intérpretes e solucionar todas aquelas dúbidas ou problemas que podan ter. É algo marabilloso», incide.

Outra das paixóns confesadas por Fabio Álvarez é Xapón e a súa cultura. Hai xa anos que leva gozando da mesma e hai tempo que recoñecía a súa intención de aprender o idioma. Ao país viaxou para facer unha inmersión na súa cultura e na procura das súas músicas. Visitou Kyoto, Tokio, Osaka e Hiroshima, sendo esta última cidade a que máis o impactou polo seu significado histórico. E foi alí onde tamén quedou fascinado polo piano de Hiroshima ou piano de Akiko, un instrumento de 1938 que sobreviviu aos bombardeos de agosto de 1945 e que está considerado unha icona en Xapón. Restaurado, aínda se emprega para concertos.

O que non lle fixo falta, nin tempo tivo, foi darlle continuidade á súa colección de tatuaxes. O corpo cuberto por grandes obras da tradición xaponesa é un dos seus sinais de identidade: «Xa non teño sitio e ademais tampouco podía agardar a que me curasen porque son obras de arte que levan moito tempo». Case dous anos lle levou rematar as tatuaxes do seu corpo a Ricardo Martín, o artista que as realizou.

---

---

---