
«Sen un só día de descanso» durante un verano como auxiliar en las playas y preparando su salto a Primera, simboliza el orgullo local y obrero de un cuadro mariñano que hoy arranca la Primera Iberdrola ante el poderoso Melilla
06 sep 2025 . Actualizado a las 05:00 h.Un nuevo Burela FS, con menos caché, pero con tanto o más trabajo y hambre que en sus mejores momentos, se despliega ante el poderoso Melilla Ciudad del Deporte Torreblanca en el inicio de la Primera Iberdrola (Vista Alegre, 18.30 horas. RFEF TV). Lejos de pretensiones pasadas, las mismas que mantiene su rival norafricano, el cuadro de Belén Feal tratará de enseñar un orgullo y carácter obrero que ha llevado a la élite tras un largo camino a muchas de sus componentes.
Es el caso de Lara Díaz García (Vilaronte, 1999), que llega al debut sin un solo día libre desde el pasado 1 de julio, al compaginar la pretemporada con sus tareas como auxiliar de socorrismo en las playas focenses: «Foi un verán moi apoteósico, sen un só día libre. Os que tiven, adestramos mañá e tarde. Por sorte xa acabamos o servizo o 14 de setembro, eu o xoves pola viaxe a Alcorcón, e o coordinador foi moi comprensivo para que puidese axustar os horarios. Só me perdín o partido do outro día en As Pontes».
En su segundo verano desempeñando una función similar a la de los socorristas «aínda que non temos por que meternos no mar», reconoce «certo agobio»: «É un traballo que me encanta, non deixas de estar na praia, pero ao final acuso non ter un só día de relax para estar coa familia».
El play off de ascenso que disputó con el Valdetires le impidió incorporarse al comienzo del servicio, el 15 de junio, y ahora, avalada por 60 goles en los dos últimos cursos en Segunda con las ferrolanas, llega a Primera dispuesta a salir al rescate del Burela. «Xa tiven outras oportunidades, pero non quería estar en Primeira e ser a 13 ou 14 da rotación, non sentirme importante. Quen me coñece sabe o que me coido, o profesional que son, que teño desde hai tempo un nutricionista, un preparador físico... Para xogar nesta categoría creo que hai que estar moi preparada física e mentalmente e penso que neste proxecto de oportunidades e tan preto da casa é o meu momento», reflexiona en su vuelta la ex del Santiago de Foz y el Friol, en el fútbol campo, y el Ribadeo, Castro y Rodiles.
«Foi un pau moi grande non lograr o ascenso co Valdetires, por iso cando me chamou o Burela me fixo unha ilusión tremenda. Tiña que ser agora ou nunca, estou moi orgullosa de pertencer a un dos mellores clubs do mundo, aínda que sexa empezando o proxecto case desde cero», reflexiona Lara sobre una escuadra que solo retuvo a la portera Ana Eliza y con un predominante acento mariñano y mucha juventud.
Su primer partido, frente al Melilla, reforzado por las exburelistas Irene Samper y Emilly, es un reto gigante, pero el ala-pívot de Vilaronte afirma que saldrán a por todas: «É un partido que impón. O Melilla ten moi boas xogadoras, vai aspirar ao máximo, pero xogamos cinco contra cinco e ver o volcada que está a afección con nós tranquilízanos para afrontalo ao máximo, dános un plus de motivación e confianza. Ilusióname xogar contra as mellores e, como se soe dicir, torres máis altas caeron».