Unha histórica ferraxería de Rodeiro volve a vida convertida na Casa do Maior Val de Camba

Sonia Fernández Santos naceu en Alboldrón, en Rodeiro, aínda que pasou gran parte da súa vida en Ourense. Cunha ampla experiencia no servizo de axuda a domicilio e en dalgunhas residencias ten xa todo listo para abrir o día 1 a que será a segunda Casa do Maior de Rodeiro, que levará o nome de Val de Camba. Está no número 23 da avenida Xeral, no baixo dunha histórica ferraxería, que volta deste xeito á vida. «Gústame moito traballar cos maiores e faime moita ilusión a casa», explica.

Con ela quere contribuír a paliar a soidade dos veciños que en moitas aldeas, «no inverno están cada un na súa casiña e moitos non teñen en todo o día con quen falar». Unha situación que pode dar lugar a problemas de afasia co tempo. Sonia leva un ano xestando este proxecto empezando pola procura dun espazo axeitado. Algo que non foi doado porque, conta, «ou eran moi grandes o moi pequenos». Tiña que ser un lugar que cumprirá, entre outros requisitos coa Lei de Habitabilidade e atopouno aquí.

Os seus cinco primeiros usuarios son dous homes e tres mulleres. Abre de 9.00 a 17.00 horas e conta con servizo de transporte, a cargo dun taxista de Rodeiro, e ofrece servizo de comida de media mañá e de mediodía con menús adaptados as necesidades dos usuarios avalado por un nutricionista. Conta con máquina de coser, agullas de calcetar, de ganchillar, lás, teas, arxila, arame para traballar con tecidos, plantas naturais para coidar e ata un acuario ademais de pedaletas manuais e eléctricas para facer exercizo. Sonia quere facer saídas á feira, ao parque se fai bo tempo, celebrar os cumpreanos,... Na casa farán todo tipo de actividades para exercitar tanto a mente como o corpo.

Sonia, que ten tamén o diploma en Alzhéimer e demencias asociadas, ten como obxectivo poder frear algún proceso de deterioro cognitivo leve e axudar a seguir ben aos que non teñen ningunha patoloxía. Para todo ese traballo conta con unha valiosa axudante: a súa filla Abril, que cumprirá no San Xoán tres anos, e a que xa adoran algúns dos futuros e futuras usuarias. Para Sonia é moi importante coidar de quen coidou e ofrecer «unha dose altísima de cariño, de compresión e escoitalos sen xulgalos». Unha receita sinxela para un servizo moi necesario.

Unha axuda desde o ceo

O aluguer do local foi o derradeiro contrato firmado que Javier Hermida lle deixou a súa familia e que incluía a condición de non cobrar ata que estivera arranxado o baixo. Foi con el, con quen tratou Sonia que emocionase ao contar que «lle facía especial ilusión. Cando lle dixen a finalidade colléronlle brillo os ollos». Está segura, di, de que «algo tivo que ver el en que se cumprira o meu soño de abrir unha Casa do Maior» e , dalgún xeito, Javier lle botou unha man dende o ceo.

«En agosto déronme da Xunta os resultados a miña petición e quedei segunda en lista de garda. Os dos días de falecer Javier chamáronme para dicirme que se en mes e medio era capaz de facer a obra e ter todo ma concedían», explica. Aí arrancou unha carreira contra reloxo na que «tiven a axuda de todo o mundo dende fontaneiros a electricistas que traballaron ata deshora e houbo veciños que pasaron e nos viron traballando coa nosa nena, que ten dous anos, e ofrecíanse a coidala mentres tanto. Volcouse todo o mundo con nos: os veciños, a xestoría, a traballadora social, o Concello, a oposición.... teño moito que agradecerlle a todos». Toda a obra a fixo xente de Rodeiro, «o 80% do que me deu a Xunta quedou aquí», di.

---

---

---