Hai cen anos estiveron na parroquia membros do Seminario de Estudos Galegos
01 jun 2025 . Actualizado a las 05:00 h.Pouco queda da noutro tempo concorrida romaría da Santa María en Alemparte, a que acudían os devotos para pedir e agradecer os favores a Nai de Deus, nomeadamente os que padecían da varíola ou vexigas (varicela, en castelán), daquela enfermidade infecciosa moi común, chegados os mais deles das terras de Lalín, Rodeiro e Dozón. Malia todo a vintena de habitantes desta pequena parroquia lalinense, tentan manter a tradición cunha festa relixiosa, con misa e procesión, que logo ten sesión vermú no campo da festa e xantar nas casas coma remate da celebración da patroa da parroquia, a Santa María Virxe.
Este ano, encheuse a igrexa na misa solemne oficiada polo vicearcipreste de Deza, Alvito García Fente, que leva esta parroquia e a de Pedroso de Rodeiro, da que é anexo. Ao remate, tivo lugar a procesión ata o cruceiro coa imaxe da Virxe mentres estoupaban os foguetes e soaba a música sacra que poñía nos altofalantes o animador das pequenas festas de Deza, Pachi Show, que xa empatou coa sesión vermú.
Na igrexa parroquial, que é barroca do século XVIII, chama a atención un escudo co relevo dun oso empolicado nun érbedo, símbolo do mosteiro de Oseira, que tamén campa na veciña capela do Santo Domingo en Dozón e na igrexa da Corna en Piñor, territorios que foron dominio xunto con outros da Galicia central, dos frades cistercienses que aínda moran no cenobio ourensán. Da mesma época son a maior parte das imaxes en madeira de boas dimensións que se gardan nos fermosos retablos barrocos repletos de anxos, deste amplo templo e mesmo algunhas góticas.
O SEG e a súa visita
Vai para cen anos, visitaron a parroquia membros do Seminario de Estudos Galegos, tomando notas e facendo fotos da igrexa e das construcións populares. Diante da igrexa retratáronse o erudito Filgueira Valverde e o sacerdote Xesús Carro, xunto a outros membros do SEG, con algúns veciños da zona. Logo de ollar a foto que garda o arquivo do Museo de Pontevedra, sen outra indicación ca de Terras de Deza, localizamos a igrexa e o lugar e coa axuda dos irmáns Elena e Manuel García Cuñarro, veciños de Alemparte, procedemos identificar a varios dos paisanos que aparecen retratados, entre eles a nai destes informantes, Defina Cuñarro e o seu pai, Emilio Cuñarro Seco, que se cubre con sombreiro de palla no centro da foto; o escultor-canteiro Vidal Payo e o seu pai o señor Xabiel na ringleira de abaixo; o comerciante lalinense Jesús Torres e o seu irmán Manuel, que están a esquerda da foto; o señor Manuel da Julia coas mans cruzadas e o seu irmán, Julio, que está o seu lado. Tamén están, varios membros da familia Calviño e a señor María de Barbeitos, e outros que os lectores poden axudar a identificar, todos eles xa finados.
Das fotos feitas polo SEG, tamén se garda unha da imaxe do San Bernardo no retablo da igrexa e dun balcón de madeira que agora é de ferro, nunha casa no medio da aldea, na que tamén se pode ollar un sepulcro medieval saído da primitiva igrexa parroquial.
Da historia e do patrimonio da parroquia xa temos publicado noutras ocasións, a última versando sobre a ara romana que serve de mesado no cruceiro procesional e dos notables canteiros desta parroquia, que deixaron moitas mostras do seu extraordinario labor, en artísticos hórreos e outras construción populares da comarca dezá e na vella escola construída coa axuda dos veciños e os emigrantes en Cuba e inaugurada en 1928, que agora é centro social da parroquia.
Aquí naceu Perfecto Lorenzo Calviño O comunista de Alemparte (1918-2001), que deixou escrito un libro coas seus «pasos pola vida», que tralo seu pasamento na Coruña, repousa no camposanto parroquial.