«Nós éramos seis irmáns e antes podíase saír adiante no mar. Traballábamos moito, pero o peixe valía máis e o había un maior consumo. Hoxe en día, cun barco pequeno non vives». Con esta frase ejemplifica David Mariño, propietario del Gaviota, una embarcación del cerco de Portosín, parte de las causas de la falta de relevo generacional en el mar.
De baja por una lesión de espalda y a falta de medio año para jubilarse comenta que «teño o barco á venda e non o queren nin regalado. Dábanme 20.000 euros para levalo para África, pero só o sonar xa me custou 13.000». No le sorprende que los jóvenes busquen alternativas antes de dedicarse a la pesca en la costa: «Hai moitas incertezas no mar para formar unha vida. Pouco peixe para moitos barcos e demasiadas trabas. As regras do xogo cambiaron, agora unicamente podemos coller sardiña cinco meses o ano. Sen outras especies que coller, as embarcacións pequenas do cerco pasan boa parte do ano amarradas. Así é inviable plantexarse un futuro. Vivir do mar é complicado».
David Mariño, que comenzó a faenar con 15 años, asegura que «agora non se vive desto collendo o tope de sardiña. As cotizacións na lonxa van moi baixas, aínda que logo chegas aos puntos de venda e ves prezos que non se corresponden».
Señala que la situación actual lleva a muchos a buscar trabajos en tierra o, en todo caso, a obtener los títulos para trabajar en barcos de altura.