Histórica manifestación en Cariño por el centro de día: «Hai xente que deixou o traballo para coidar dos maiores»

CARIÑO

La protesta reunió a casi mil personas en un pueblo de 3.700 habitantes; las obras para hacer un edificio con ese centro y una residencia se pararon hace quince años
12 oct 2025 . Actualizado a las 14:03 h.En un pueblo de 3.700 habitantes como el de Cariño, llamó la atención la masiva manifestación vivida este mediodía por las calles del centro. Cerca de mil vecinos, desde niños con pancartas a mayores en sillas de ruedas, marcharon para reclamar un centro de día y una residencia para este municipio. Como indicó Carmen Villarnovo, desde la convocante Asociación de Veciños Concello de Cariño, «é só o principio dunha loita máis grande, pero é un bo principio porque estamos moi contentos por ser un pobo tan unido».
Admite que ante la falta de servicios de atención para mayores «hai familias desesperadas, con xente que tivo que deixar o seu traballo para coidar dos seus pais». La manifestación ha servido para demostrar que «xuntos é posible loitar, non podemos esperar polas administracións». La protesta partió del edificio del centro de día y la residencia, inacabado desde hace 15 años, cuando se paralizaron las obras por el concurso de acreedores de la empresa. «Quixemos facer unha chamada de atención ante a inactividade tanto deste goberno local como dos anteriores, non vemos saída ante tanta deixadez e a atención do SAF é insuficiente», recalcó Carmen Villarnovo.
Actualmente, Cariño «non dispón dun sitio público para estas persoas salvo unha pequena casa do maior, a única residencia no Ortegal é a de Ortigueira; ademais hai xente morrendo durante o proceso para lograr o grao de dependencia». En este municipo, «a poboación está envellecida e faltan recursos de atención, tamén sabemos que o Concello só non pode facer fronte e debe intervir a Xunta». Algunos vecinos no pudieron participar en la manifestación, que marchó al ritmo de una batukada, porque precisamente tuvieron que quedarse en casa a cuidar de sus mayores. Uno de los lemas era: «Cariño necesítate. Por un pobo que coida, que loita e non cala».