Non podemos dicir que nos gusta, pero desde logo non nos importa cando aos ricos lles pasa algunha desgraza. Se afunden buscando os restos do Titanic ou lévaos unha tormenta cando atracaba o iate fronte a unha illa grega dános un pouco a risa, aínda que disimulamos. Iso dixo Arantza Portabales na presentación do seu Asasinato na casa rosa, que nada máis saír ao mercado, xa quedou escaso e a editorial houbo de tirar unha nova impresión. O mundo dos ricos divírtenos moito, sobre todo se o pasan mal. Recordo ao meu profe de filosofía, o meu favorito, do instituto Valle-Inclán dicindo: «Os ricos tamén choran». Claro que o dicía ironicamente cando as nenas «pijas» preferían quedar no casino antes que ir a clase.
Creo que chorar os ricos choran pouco, malia o que nos entretén unha novela que conta crime intrafamiliar nunha desas casas fronte ao mar coas que todos soñamos mentres abrimos a neveira na praia, que por sorte é de todos. Portabales é unha mestra das tramas, sempre se lle ocorre por que alguén habería de matar aínda que o teña todo, como no caso dos seus novos protagonistas. Sabe moi ben que os cartos nunca son suficientes, que hai emocións que van máis aló de ter a vida resolta. En realidade, está a vida resolta nalgún momento? Pois non, pero, posto a desfacer conflitos, eu preferiría saber se amarro o barco en Sanxenxo ou en Loira. Mellor, en Aguete, que en Loira hai beleza, pero non porto deportivo.
Na historia hai un patriarca, dono de empresas de saúde multimillonarias, que recibe unha carta na que se lle advirte que a esposa e nai amantísima non morreu de forma natural, aínda que a pandemia axudou a que esa morte pasase como tal. A novela, como todas as de Arantza, é puro ritmo, un continuo de toques de balón ata chegar ao desenlace aínda que eu, ela sábeo, me despisto e deixo de pensar en quen será o asasino para divagar por outros cursos. Basicamente, no poder do diñeiro, que cando menos o esperas empeza a significar algo distinto da cousa que te permite satisfacer as necesidades e incluso as fantasías. Hai un momento en que o poder irrompe facendo gretas nos petos máis folgados. Entón, é posible matar. Nais de familia, palestinos, xudeus ou inimigos varios. Calquera que se interpoña no camiño.