Apesar dos avances e recentes cambios normativos no tipo penal da trata de persoas, en España existen graves deficiencias e prexuízos no que se refire á súa modalidade con fins para a súa explotación sexual que están impedindo realizar unha resposta institucional acorde coa seria violación dos dereitos humanos que representa. O caso da menor rumana tratada sexualmente que fuxiu do club de alterne en Padrón é un exemplo máis (xorden cada certo tempo) dunha situación que debería levarnos a reflexionar, como mínimo.
Atopámonos ante un fenómeno que poderíamos denominar policontextural derivado da xustaposición e converxencia de varios contextos conflitivos que seguen sen abordarse coa contundencia necesaria. Estamos a falar, sobre todo, dunha cuestión de xénero (a trata sexual ten cara feminina, e canto máis nova, mellor), de migracións, de pobreza, de vulnerabilidade, pero tamén de explotación sexual.
Esa menor foi, con toda seguridade, consumida sexualmente por clientes de prostitución previo pago nos diferentes clubs de alterne onde foi trasladada: ¿acaso non é esixible certa responsabilidade nesta conduta? ¿Non vai sendo hora de rachar a conivencia social e penal coa explotación sexual neste país?
Dado que o proxenetismo está penado (o exercicio da prostitución non é ilegal pero a intervención lucrativa dun terceiro na prostitución allea, aínda co seu consentimento, si) ben poderíamos traballar no desmantelamento da industria sexual (e que constitúe un lobby poderosísimo) sen esperar a que sexan as vítimas as que denuncien ou fuxan dos clubes pedindo axuda para intervir nunha situación inadmisible. Quizais así deixariamos de sorprendernos de que estas cousas sucedan ao noso carón.