O día que a médica de Paliativos lle preguntou ao «jefe» se había algo que quería facer antes de partir e el lle respondeu que quería vir a Galicia, á súa casa, sentimos a angustia de pensar que non poderíamos cumprir co seu último desexo pola dificultade que supoñía o traslado dun historial con seguimento médico dese calibre dende Barcelona.
Pola contra, e sen previo aviso, dous días máis tarde atopámonos nun coche de camiño a Folgueiras de Aigas co noso pai. E alí chegamos, aos nosos Ancares, nun momento difícil, pero que sen dúbida merecería a pena.
Pero tomar esta decisión nosa nunha época na que o persoal sanitario está desbordado, e nun momento no que unha zona de montaña aínda ten máis dificultades das habituais, nós soamente podemos estar infinitamente agradecidos e sentirnos moi afortunados por como aconteceu todo.
Grazas aos sanitarios, pero tamén aos non sanitarios. A todos os que nos axudaron a cumprir o último desexo do noso pai, que era finar na súa casa, coa súa xente, rodeado de paz e tranquilidade.
Grazas pola información que en todo momento nos facilitastes, pero tamén polo trato, empatía, consellos, coidados, preocupacións constantes e por toda a axuda que nos brindastes nun momento tan delicado para nós como foi despedir a unha das persoas máis importantes das nosas vidas. Isto foi posible grazas á vosa colaboración, cariño e disposición.
Por último, o noso máis especial agradecemento para o PAC de Navia de Suarna, que tanto nos acompañou. Grazas dende o fondo do corazón por parte de toda a familia de Aquilino Rodríguez.