Unha, dúas, tres... catro, cinco, seis... Cada vez que paso pola aldea son máis as casas baleiras, pechadas. Xa non vive ninguén nelas, agás unhas semanas ao ano cando «baixamos á aldea», ben no Nadal, no verán, ou por que non dicilo, para despedir a un familiar, co que, tamén, outra casa máis pechada. Quedan os e as de sempre, aquela xente que naceu na aldea e que non concibe a súa vida fóra da súa casa, do seu pobo, coa compañía do seu can, as súas galiñas e dalgún veciño ou veciña co que poden pasar días ou semanas sen cruzar unha palabra. Os invernos aquí en Galicia sonche moi duros! É a realidade dunha soidade non desexada, que moitas veces se combate coa visita do panadeiro cada día, co que falamos do tempo, de política, de se os camiños están limpos ou non, pero, en definitiva, coa persoa coa que temos un contacto directo. A importancia dos que reparten o pan polas parroquias, os que levan os víveres a domicilio, da peixeira pola que esperan sentados na porta non só para mercar o peixe, senón tamén para comentar que foi facer unha analítica e que lle mandan comer peixe azul e nada de sal, que vai haber cambio de tempo porque o notan os cadrís... Esas son as persoas cómplices na loita contra a soidade non desexada. Sen eles, esa vida nos lugares desaparece. Moitas veces son o único contacto que teñen estes veciños. Non só levan pan, leite, peixe, menciñas... Levan conversa, compañía ou un sorriso que axuda a levar a rutina.
A súa desaparición supón un golpe para eles cun illamento máis profundo e visible. A bucina do panadeiro subindo pola corredoira é o momento co que se rompe a monotonía dunha aldea na que Manolo e Maruja son veciños de toda a vida, pero igual hai unha semana que non se ven. Sen esquecernos do labor destes profesionais detectando situacións de necesidade, de soidade ás que, ás veces, as Administracións non chegan. Considero que protexer, coidar e apoiar estes oficios, estas xentes, é coidar tamén das persoas maiores nas nosas aldeas, persoas que viven soas ou que sen vivir soas, se senten soas.