«Abrir o paso das dunas de Corrubedo, deixarnos gozar delas»

Cartas al director
Cartas al director CARTASALDIRECTOR

OPINIÓN

CARMELA QUEIJEIRO

04 may 2021 . Actualizado a las 23:36 h.

Supresión de la tributación conjunta

El anuncio de que el Gobierno suprimirá la tributación conjunta por el IRPF es una atrocidad, porque la tributación conjunta solo es preferible, ante la separada, cuando uno de los cónyuges no trabaja o su sueldo es ínfimo (por tiempo parcial, desempleo u otras causas).

Los 1.000 millones que pretende ahorrarse este Ejecutivo anti-trabajadores serán a cuenta de matrimonios de bajo poder adquisitivo porque solo uno tiene ingresos y de los pensionistas cuyos cónyuges no cobren pensión o sea ínfima, que son la mayoría. Aunque pueda pueda haber algún rico cuyo cónyuge no trabaje, el ingreso de estos será el chocolate del loro. Emilio Suárez Mansilla. Vigo.

Dunas de Corrubedo

Dunas de Corrubedo, de Olveira... Hai uns anos, non moitos, tanto os de Corrubedo como os de Olveira pelexabamos de quen eran as dunas. Hoxe xa non o facemos. Imos pasear ata o pé delas e éntranos a nostalxia cando as vemos así. Acordádesvos cando iamos, subiamos, e nos tirabamos a rolos? Viña xente de todas partes de Galicia, autocares cheos. Cantos inesquecibles recordos! Lembranzas que non terán os nosos fillos. Queremos, os veciños de Ribeira, amigos e familiares que veñen de fóra, todos aqueles que tanto amamos a nosa paisaxe, respectamos o medio ambiente e valoramos este singular ecosistema, que nos dean unha oportunidade: abrir o paso das dunas, poder gozar delas como gozabamos cando eramos pequechos. Haberá de ser dun xeito regulado, coas súas correspondentes limitacións de aforo... pero gozar delas.

Neste mes vaise aprobar o Plan Reitor de Uso e Xestión do Parque Natural do Complexo Dunar de Corrubedo e Lagoas de Carregal e Vixán. Desta vez non só queren prohibir subir ás dunas, senón tamén ir en bici polos sendeiros, ou dar o baño no Río do Mar. Pedimos poder gozar deste enclave único en Galicia, convivindo coa flora e fauna deste parque. É así como queremos educar aos nosos fillos e fillas: ligados á terra e máis alentando con ela. Victoria Callón.

A mis abuelas

Hace tiempo que quería escribir esta carta pero no consigo encontrar las palabras exactas, porque ¿cómo describir la fuerza con la que un corazón se encoge tras veros juntas en una fotografía, tan fuerte que no te deja coger aire? Hace dos meses que ya estáis juntas y os acompañáis, os separaron kilómetros durante años pero siempre hubo un lazo que os unió y que se estrechaba cuando os reencontrabais. Ninguna tuvo una vida fácil y eso hizo que os entendierais y os preocuparais mutuamente. Quedasteis solas a cargo de la familia muy jóvenes, pero nunca dejasteis de luchar, y por eso puedo deciros, para que estéis muy orgullosas, que ganasteis, que lo conseguisteis… que las familias que creasteis os deben tanto que no os pueden olvidar, que no hay día que os echemos de menos. A mis abuelas, Susa y Pepa. María Carnicero Iglesias. Ourense.