Marina Ovsyanikova publicou un vídeo dicindo que se avergoñaba de estar servindo á propaganda do Kremlin, que o que estaba a suceder en Ucraína era un crime, que Rusia era o agresor e que a responsabilidade era de Putin. Despois plantouse na televisión, na canle de máis audiencia, na hora punta cun cartel no que se lía: «Non á guerra. Parade a guerra. Non creades a propaganda. Están a mentirche».
Foi detida, desapareceu durante dous días e ao ser liberada, con signos de gran cansazo, dixo que tomara esa decisión por si mesma, que o interrogatorio durara máis de catorce horas, e que levaba dous días sen durmir. Condenárona a unha multa de 30.000 rublos ( 250 euros) polo vídeo, e está pendente dun xuízo pola súa aparición na televisión no que pode ser condenada a 15 anos de cárcere. Arrepía pensar o que pode sucederlle a esta valerosa muller. Tamén dixo: «Espero que este sacrificio non sexa inútil».
A min tróuxome á memoria algo que todos os xornalistas do mundo lembran con admiración: os dous reporteiros que botaron do poder en 1974 a Richard Nixon. Quizá tamén llo lembrou a Putin e a súa contorna. Oxalá que nesta ocasión funcione a solidariedade da prensa para que non se esqueza a esta heroína. Oxalá que as redes sociais difundan a súa mensaxe, que os mozos, que usan esas redes para comunicarse entre si, fagan súa esa protesta e estendan por todo o mundo ese berro en contra da guerra e a favor da liberdade de expresión. Oxalá!