Non me refiro á película dirixida e protagonizada por Orson Welles en 1965, senón ás que numerosos españois escoitamos mentres tratábamos de non atragoarnos coas uvas. Outro suceso que esa noite atrae o interese de numeroso público, tanto feminino como masculino, é esculcar o traxe que levan as presentadoras. Este ano o máis sorprendente foi o de Cristina Pedroche e tamén os seus comentarios, relacionándoo coas sensacións do nacemento da súa filla e cos piñeiros galegos, representados ao parecer nos seus zapatos.
De todo ese evento de medianoite, eu o que vin moi claro foi que se trataba dun espectáculo no que quedou de relevo o trato discriminatorio que seguimos sufrindo as mulleres. Os presentadores ían ben abrigados, algún mesmo con capa, e as presentadoras, tanto a Pedroche como Ana Mena, estaban medio espidas. Sentín curiosidade e estiven lendo os comentarios dos lectores de La Voz de Galicia e vexo que moitos coinciden coa miña opinión. Vaia exemplo para os nenos e nenas que sen dúbida estaban nas súas casas vendo coa familia o espectáculo! Confío en que os seus pais e sobre todo as súas nais lles subliñasen a falta de equidade do que estaban a ver. O equitativo, dado que parece que á xente lle gusta ver corpos espidos en pleno decembro, é que os presentadores saísen en tanga. Poderían levalas con abelorios, plumas de cores ou calquera outro tipo de adorno, pero o importante é que luzan pernas, pectorais e embigos, ou sexa, como as súas compañeiras no evento. E mentres non sexa así, que non nos falen de equidade nin de igualdade. Que caray!