«El Salvador: ¿a quién votaríamos si viviéramos allí?»

OPINIÓN

Contacto / Camilo Fre | EUROPAPRESS

15 feb 2024 . Actualizado a las 05:00 h.

Bukele, el salvador de El Salvador

Esta pequeña república centroamericana era hasta hace poco un auténtico sindiós. Un país que encabezaba el podio de asesinatos a nivel mundial; un estado fallido postrado cual esclavo a las temidas maras. Recientemente se han celebrado elecciones presidenciales libres, limpias y supervisadas por organismos internacionales que han dado fe de ello. Nayib Bukele ha arrasado con una victoria contundente e irrefutable; el sufrido pueblo salvadoreño ha vuelto a otorgarle plena confianza, un pueblo que hasta su llegada a la presidencia no albergaba la más leve esperanza en su futuro, condenado a una muerte lenta. Él ha sido el banderín de enganche, el estandarte, el icono al que se ha sumado el 85 % del electorado. Qué fácil resulta vituperar y desdeñar su victoria desde este lado del charco. ¿A quién votaríamos si viviéramos allí? Vemos a los niños jugando en los parques, los comerciantes atendiendo sus negocios sin sobresaltos, la gente paseando sin miedo, las familias sin la preocupación de que secuestren a sus hijos para enrolarlos en las maras, las chicas sin temor a ser secuestradas y violadas, la economía crece, el turismo ha regresado al país... ¿Acaso no son motivos más que suficientes para votar a quien te garantiza todo eso? Los peajes a pagar son nimiedades comparados con las ventajas que redundan para el pueblo llano y soberano: vida, futuro, tranquilidad, libertad, sí, libertad. Menos hipocresía y más sentido común, por favor. Francisco Javier Sáenz Martínez. Lasarte (Guipúzcoa).

Contedores de lixo en Cabo de Cruz

Aledaríame moito que alguén solucionara dunha vez o problema dos lixos deixados polo camión do papel no cruce da farmacia en Cabo de Cruz. Non hai día que deixe o sitio limpo. E o chan onde están os contedores (cheo de cartóns de leite mollados, paus, botes, bolsas...) tampouco se encarga ninguén de limpalo. Os contedores verdes: un non ten tapa, co cal as gaivotas abren e tiran todo; outro está roto e téñeno amarrado cun cable para que non lle saia a merda para fora. O azul ten óxido por todas partes, e o amarelo está enriba dunha calzada co lixo arredor. A xente non está concienciada de que o lixo que non está nos contedores vai ao mar. A única política válida é a que facemos entre todos. Ramón Ramón Pérez.

La «humanización» de Milladoiro

Una humanización que debería pasar por una circunvalación y no por dejar atascados a los servicios de emergencias, ambulancias y bomberos, que no podrán acceder a las viviendas de la carretera nacional que cruza Rosalía de Castro. Porque al eliminar un carril en cada dirección, para proceder a la humanización de la avenida, estarán colapsadas en ambas direcciones.

La solución de los políticos ha pasado por por consultar a los vecinos de Bertamiráns, que, como para nada les afecta un Milladoiro colapsado desde Santiago a Padrón, han dicho sí a la humanización de un Milladoiro que jamás tuvo la ayuda de ningún político, ya que estuvo abandonado a su suerte durante todas y cada una de las legislaturas, de derechas y de izquierdas.

Si les hubieran construido el tan cacareado periférico, prometido por todos y realizado por ninguno, hace tiempo que hubieran terminado con la deshumanización de cemento, donde fueron enterrados los vecinos, para gozar de una humanización, de un Edén bien merecido. Pero lo que ahora pretenden, con los dos únicos carriles, es colapsar las entradas y salidas. Xiana del Cabo.

Agricultores: el fin no justifica los medios

Los agricultores tienen bastante razón en algunas de sus demandas, pero el fin no justifica los medios. El portavoz de Plataforma 6F ha invitado a los ganaderos a soltar sus animales en las carreteras, porque «4.000 ovejas en Castilla-La Mancha son difíciles de parar». Exacto, pero eso pone en peligro de muerte a quienes circulen por ellas. ¿Cabe mayor, más irracional e irresponsable propuesta para desacreditar una reivindicación? A. Brea Romero.