Así se refiren os ecuatorianos á cidade de Cuenca, situada a 2.500 metros sobre o nivel do mar, regada por varios ríos e cun clima tépedo. Foi fundada sobre as ruínas dunha cidade incaica polo español Juan Ramírez Dávila, por orde do vicerrei do Perú Andrés Hurtado de Mendoza, que era de Cuenca (España). Déuselle o nome de Santa Ana dos Ríos de Cuenca. Adóitase dicir que é a Atenas do Ecuador, pola súa arquitectura e a súa achega á cultura, as ciencias e as artes do país.
Eu transmítolle, como sempre, a miña experiencia vivida sobre o terreo por se fose útil . Recoméndolles que non viaxen á Cuenca de Ecuador durante os entroidos. A cidade, de ordinario tranquila, convértese nun lugar moi desagradable. Moitos ecuatorianos que residen alí abandonan a cidade durante esas datas, vanse a unha segunda residencia ou fan unha viaxe.
A maior diversión dos conquenses en entroido é lanzar aos transeúntes, preferiblemente estranxeiros, globos e mesmo cubos cheos de auga xeada desde as terrazas das súas casas, ou asperxalos, desde os seus coches, apuntando sempre ao rostro, cunha escuma semellante á neve, pero que contén produtos tóxicos. Non se pode pasear tranquilamente pola cidade, hai que ir esquivando os ataques repetidos. En ocasións, algúns viandantes reaccionan á violencia con violencia e prodúcense pelexas rueiras.
Se, a pesar da miña recomendación, deciden viaxar en entroido á Cuenca do Ecuador, tenten aloxarse no Hostal Suite la Fabrique, refuxio e oasis no medio da tempestade. Alí, un amable milanés casado con ecuatoriana encárgase de remediar os contratempos dos seus hóspedes e mellorar a súa estancia na cidade.