Heredó una parcela de su abuelo en O Ribeiro y dejó el trabajo que tenía por las vides

Cándida Andaluz Corujo
cándida andaluz OURENSE / LA VOZ

CENLLE

Cristian Vázquez Carrera, con su hija Olivia, en su viña de Esposende
Cristian Vázquez Carrera, con su hija Olivia, en su viña de Esposende Alejandro Camba

Cristian Vázquez Carrera, viticultor en Cenlle, anima a los jóvenes a recuperar las viñas de sus familias

04 jul 2023 . Actualizado a las 19:16 h.

Cristian Vázquez Carrera (1988, Ribadavia) recogió el pasado miércoles el premio «Vida entre vides» que otorgó el Consejo Regulador de la Denominación de Origen Ribeiro. Lo hizo ex aequo con Delfina Alén Bedrón. Representan a la generación más joven y a la más mayor de viticultores de la comarca. Cristian, que actualmente reside en Cenlle, recuerda que desde pequeño acompañaba a sus dos abuelos a las viñas. Sin embargo, nunca tuvo el gusanillo de cuidarlas, de conocer sus secretos o de dar el paso y unirse a ellos. Ayudaba en la vendimia, como familiar, y de vez en cuanto cogía el tractor, más por amor a los vehículos de motor que a la viticultura.

Todo cambio en el año 2017. Uno de sus abuelos falleció y le dejó la viña como herencia. Dos hectáreas de terreno en Esposende (Ribadavia), justo enfrente del Pazo dos Ulloa.

«Daquelas eu traballaba nunha peixería no Carballiño, nun local alugado. Viaxaba ó porto de Vigo case todos os días a coller o peixe e traelo para aquí. Nese ano as cousas xa non ían moi ben, empezaban a baixar as vendas. De repente vinme coas viñas. Non tiña nin idea de como se coidaban. Nunca me preocupara por facelo. Comecei pouco a pouco, ata que un día pensei que se quería centrarme tiña que elixir entre as dúas cousas. Deixei a peixería e púxenme coas viñas», relata Cristian.

Durante un año compaginó ambos trabajos y en el 2018 cambió de forma definitiva el pescado por la uva. «Era xuño cando quedei coas viñas e nese tempo deume tempo a dar o sulfato, rexistralas ó meu nome e ver que facía con elas. O meu avó vendía as uvas a Casal de Armán e eles portáronse moi ben comigo, déronme todas as facilidades», explica.

Tras esa primera vendimia, a Cristian le tocó aprender a marchas forzadas. De la mano de su otro abuelo y de su suegro, que también es viticultor, en Beade, fue poco a poco descubriendo los secretos de las cepas y cómo cuidarlas. «A verdade é que todo o mundo tivo tempo para axudarme: amigos con viñas, familiares, a adega, o propio consello regulador... Incluso tiven que arranxar a maquinaria do avó e no taller axudáronme en todo o posible, explicándome o que tiña que facer, como funcionaba todo. Non só herdei a viña de meu avó, se non ós amigos, ós profesionais e á adega. Todo», agradece.

Han pasado seis años desde aquella decisión que cambió su vida y ahora lamenta no haberlo hecho antes. «Ós mozos con viñas das súas familias diríalles que non as abandonen. Moita xente da comarca leva toda a vida traballando nas viñas, axudando ós familiares. Seguro que moito mozos saben máis ca min do seu coidado, pero non dan o paso por medo ou por buscar un traballo estable. Dígolles que vaia probando, que compaxinen e logo decidan», subraya.

Cristian explica que a pesar de que no existe un horario de trabajo vive mucho más tranquilo. «Hai días de 14 horas pero ten momentos de tranquilidade. Tes que ir á viña sábados e domingos a botar o sulfato ou a podar, estar pendente da meteoroloxía e de moitas cousas máis, pero vívese doutra maneira. Gústame falar coa xente, compartimos os nosos problemas, somo unha gran familia. Ata agora estaba de costas a todo isto, pero creo que hai futuro e que estamos no camiño. As administracións tamén me axudaron moito, dende que cheguei, como se fora un máis deles», relata.

En estos años ha aprendido, además, a valorar el trabajo que durante décadas hicieron sus abuelos, y otros tantos de su generación, para mantener las viñas como motor económico de la comarca: «Ían coa aixada ó lombo e non había a maquinaria que temos hoxe. Iso foi polo cariño enorme que tiñan a todo isto».

Su futuro pasa por poder cumplir el sueño de su abuelo: abrir una pequeña bodega

Cristian Vázquez Carrera tiene en la actualidad unas nueve mil cepas cuyas uvas van destinadas a la bodega Casal de Armán. Asegura que su intención es ampliar las hectáreas, aunque resulta complicado hacerlo justo al lado de su parcela. Y tiene un sueño: poder abrir una bodega pequeña para hacer su propio vino: «Era a idea que sempre tivo meu avó e que non chegou a facer. Agora un cuñado meu estuda Enoloxía e penso que nun futuro será unha realidade», afirma.

Asegura que ahora, cuando va a un restaurante o a un bar y pide un botella de vino, la ve con otros ojos: «É o traballo de moita xente, de viticultores, de adegas... Penso que é espectacular e creo que a xente valora cada vez máis todo o que hai detrás dun bo viño». Por eso cree que en el relevo generacional está el futuro del vino de O Ribeiro: «Cada vez hai menos a xente maior que se dedica a isto, porque vai morrendo e deixando as viñas. Se o chego a saber tería empezado antes, sen dúbida, pouco a pouco, aprendendo co meu avó».

TRAYECTORIA VITAL

Quién es. Cristian Vázquez Carrera, 35 años, vive en Cenlle, está casado y tiene dos hijos, uno de pocos meses. Trabajó como pescadero en un establecimiento en O Carballiño, siguiendo los pasos de su padre. En el 2017 heredó una viña de su abuelo en Esposende, Ribadavia. Un año después lo dejó todo para trabajar el campo. Cuenta con dos hectáreas de terreno y vende su uva a Casal de Armán.