Santa Tegra, Oia, chegar a Malpica. Zas, zas zas, praia da Cova.Dylan, asfalto, moito aire a través polo Sil, Lou Reed. Imaxínome un cigarro dos de aqueles tempos. Sinais do Camiño, sinais cara Compostela. Pola mente pensamentos de Wilde, un ollar penetrante. No verde fértil que nos rodea, a inmensidade da Limia. A sombra do Arnoia por Allariz, a intensidade de Ourense. Por fin, a paz do Avia no corazón de Ribadavia. Son guía turístico de Galicia mais tamén un romántico do XIX. Existe un espello para todos nós en Manuel Antonio, embarcou e atopou o seu comezo un sono. Chocou co seu final. Vivir, amar como Xela Arias, cantar coma María, percusionar na man dunha pandereteira.Erguido coma Lois Pereiro busco Ortegal, o Eume, a Arousa. Mais non te atopo. Aquí no noso norte mais ó norte, de pé no cumio da catedral de Cobh. Onde o Titanic veu por derradeira vez ás árbores tremar. Sinto a demora Celta do tempo, a desconexión. Mais non te atopo. Unha semaniña enteira canta Treixadura. Unha semaniña enteira, coma o fareiro das Ons. ¿Qué está por vir? ¿Quen rega agora as flores do meu castro? ¿Acudirán a min as ondas da Lanzada que outrora nos viron danzar? ¿É o vento forte da bisbarra quen toca coma harpa as túas ás de anxo? Onte fixen Moher, Belfast e Dublín. Hoxe Cork, Cork, Cork! Cork… ¿Mañán? Non o sei, a intrínseca vida das voltas: Mirar cara diante, vibrar co pasado. ¿É isto escapar? ¿Teremos un espazo libre na inmensidade do Atlántico? Un espazo noso, pechado pero aberto, Ventado, tranquilo, de aguas someras quentes, moi frías, A medio camiño entre o teu norte e o meu sur, O que foi e o que virá, como diría o meu avó ourensán.entre tu y eu.