El auge de la bisexualidad: «Hai xente que me di que como se me ocorre dicir que son bisexual agora que son nai»

El número de personas bisexuales ha aumentado considerablemente en los últimos años. En el 2021, solo un 2,3 % de la población se declaraba abiertamente bisexual, según el Centro de Investigaciones Sociológicas (CIS). Cuatro años después, esa cifra ha ascendido al 5,9 %. Y si nos fijamos en el caso de las mujeres, la tendencia aún es mayor. El porcentaje pasó del 2,8 % en el 2021 al 7,5 % en el 2025. Ante estos datos, queremos hacer visible esta realidad en auge. Para ello, hablamos con Elisabeth Pérez, que nos cuenta cómo se dio cuenta de que era bisexual y por qué considera que ahora se puede hablar de ello de una forma más natural. 

«Eu non sabía que era bisexual. De feito, identificábame coa heterosexualidade. Foi cando tiña 27 ou 28 anos, máis ou menos. Coñecín a unha muller e namoramos. Ela declarouse, pero eu dicíalle que o sentía, que non podía corresponderlle porque era hetero, pero despois deime conta de que tiña sentimentos por ela. Entón comezamos unha relación. E nese momento non me identifiquei como lesbiana, porque eu seguía tendo os meus gustos por homes ou mulleres. Por calquera persoa, independentemente do seu xénero», cuenta esta mujer de 40 años, que inició entonces un proceso de autoconocimiento. 

DIFÍCIL DE INTERIORIZAR

«Agora son consciente de que realmente eu era bisexual, pero non tiña esa clarividencia, esa orientación, polo tabú que existe, porque vivimos nunha sociedade monosexista. Ou es heterosexual ou homosexual. Para min no medio non existía nada, falo da miña adolescencia e da miña mocidade. E ese é un proceso, ás veces, moito máis difícil de interiorizar á hora de definirte como bisexual polas dificultades sociais e a invisibilidade na que vivimos», cuenta.

Pero lejos de lo que pudiera parecer, a Elisabeth no le costó hacer la transición. El entorno en el que vivía le facilitó mucho las cosas: «É certo que eu teño unha realidade un pouco peculiar, porque fun unha das fundadoras da asociación Nós Mesmas, antes incluso de declararme bisexual. Tiña unha amiga lesbiana, que o estaba a pasar moi mal, e ela pediume que a axudase a montar unha asociación, e fíxeno. Entón, xa de antes o meu ambiente era principalmente LGTBI. Eu xa loitaba moito polos dereitos para facelos visibles. Penso que xa tiña ese sentimento, pero non era quen de identificalo, de pórlle unha palabra. Porque a min me gustaban os homes, tiña parella home naquel momento.... E daquela, incluso na asociación, só había unha compañeira bisexual». Aunque no fue todo un camino de rosas para ella. «Cando estaba no cole fixéronme bullying. Chamábanme bollera cando eu non tiña nin idea de nada. Sufrín acoso na ESO pola miña orientación, cando eu non tiña claro nada», comenta. Por eso también siempre se sintió muy sensibilizada con la causa LGTBI. De ahí su implicación en la asociación: «Naceu hai sete anos como un espazo de encontro, de apoio mutuo. Para reivindicar os dereitos das mulleres LGTBI e das persoas transxéneras e non binarias. E organizamos todo tipo de actos e manifestacións, e tamén ofrecemos unha serie de servizos gratuítos para a poboación, como atención psicolóxica, xurídica, social...»

A pesar de sufrir la incomprensión durante su etapa escolar, en su entorno familiar sí supieron entender su orientación. «Pois xa sabendo que estaba na asociación, non tiven maior problema. As cousas típicas, miña nai, por exemplo, dicíame: ‘Pero ti non querías ter fillos?’ Cousas así, por descoñecemento, e despois tamén hai medos que teñen pola LGTBfobia. Témolo tan interiorizado que pensamos que todo vai ser malo... Esas cousas», explica. Porque todavía es pronto para que la sociedad lo acepte con total naturalidad: «Claro, sufrín moita discriminación nestes anos e agora que teño unha peque, pois tamén a sigo vivindo. Estamos saíndo do armario constantemente. Para as persoas do colectivo é unha constante. E a min, como bisexual, aínda por riba se me ve coma lesbiana porque a miña parella é muller. E todo o tempo tes que estar dicindo que es bisexual, é un cuestionamento. Temos que estar todo sempre defendendo os nosos dereitos para ir avanzando».

TABÚES Y PREJUICIOS

También comenta que la bisexualidad se relaciona erróneamente con la promiscuidad: «Hai xente que che di: ‘Como se te ocorre dicir que es bisexual agora que fuches nai?’. Como se estiveses dicindo unha porcallada. Son todo estereotipos, tabús que nos impoñen, porque hai un monosexismo hexemónico. Igual que cando nos din que iso é unha fase pola que estamos a pasar. A min ninguén me dixo cando era heterosexual que estaba a pasar por unha fase. E ao final iso si foi unha fase. Igual que a miña bisexualidade tamén o poder ser, porque a sexualidade é fluída. Pero hai ese cuestionamento constante». 

Únete a nuestro canal de WhatsApp

MÁS LIBERTAD

A pesar de ello, reconoce que ahora se percibe que la gente es más libre de decir abiertamente si es bisexual. «Antes eramos contadas as persoas, pero agora hai moitas máis, sobre todo, a mocidade que se visibiliza como bisexual. E persoas non binarias que tamén teñen unha orientación bisexual. Realmente, hai moita máis xente», indica. Y explica que las mujeres son incluso más libres a la hora de reconocerlo: «Non ten que ver coa valentía, senón que creo que os homes cando rompen esa masculinidade imposta son moito máis castigados. E para eles esa bisexualidade é máis complicada de asumir socialmente. É un proceso máis complicado».

Otro de los aspectos que destaca es que, a la hora de encontrar pareja, las personas bisexuales lo tienen más difícil, porque tienen que hacer frente a muchos prejuicios: «Por todos eses tabús que falabamos antes. Ese vicio, esa posibilidade de estar con máis xente. Ser bisexual non significa que unha persoa non vai ser fiel. Son cousas diferentes. Pero queda a promiscuidade ou a falta de confianza. E tamén ás mulleres bisexuais, cando falamos con algúns homes, provócalles morbo a nosa orientación e preguntan: ‘Gústanche os tríos?’». «Iso é algo que te limita moitísimo. E tampouco ten nada que ver co feito de ser bisexual. Son prexuízos que se están relacionando coa nosa orientación, simplemente polo feito de non ter limitada a nosa atracción cara a un xénero concreto», indica. Es evidente que todavía queda muchísimo por avanzar.

---

---

---