A París de Noia, unha das orquestras con máis seguidores en Galicia, actuará esta noite de xoves, na primeira verbena das festas da Laracha
14 ago 2025 . Actualizado a las 05:00 h.Levan moitos anos no podio da verbena galega. Son, de feito, unha das orquestras cunha maior e máis fiel lexión de seguidores. A clave para conseguilo? Na opinión do seu cantante e director, José Antonio Blas Piñón, coñecido no mundo artístico sinxelamente como Blas, foi ter sido capaces de adaptarse aos tempos e aos gustos do público, levando á verbena a música que a xente quere escoitar e bailar, pero que non sempre atopaba nela. Velaí o segredo da París de Noia, que hoxe pola noite abrirá as festas da Laracha.
—Como é o espectáculo deste ano?
—A nosa idea de espectáculo e máis ou menos sempre a mesma. O que cambia é o repertorio. O espectáculo deste ano gústame especialmente porque é moi variado e diverso. Nós sempre fomos unha orquestra que, aínda que nos gusta manter eses temas discotequeros de sempre, apostou moito pola música de actualidade. Así que levamos un pouco de todo para que todo o mundo goce nalgún momento. O que si é un espectáculo moi visual que engancha dende o primeiro momento.
—Cantas persoas enriba do escenario?
—No escenario, 22, e se lle sumamos técnicos, montadores e choferes, temos un cadro de persoal de 39 persoas.
—Cantos camións levan?
—Levamos catro tráileres e un autobús no que viaxamos os músicos.
—Vostede que leva tantos anos nisto da verbena, cada vez é máis difícil innovar?
—Si, porque chega un momento no que xa está todo inventado. Pero unha orquestra como a nosa ten que seguir inventando. Estamos en agosto e xa me están preguntando: «Para o ano que vén, que ides facer?». É algo que xa se agarda de nós. Co repertorio é máis doado porque vas incorporando os éxitos que van saíndo dende principios de ano, pero coa escenografía, montaxe e visuais hai que romper moito a cabeza.
«A calidade das orquestras galegas é única»
Sesenta e oitos anos de historia dan para moito, tamén para fraguar unha fonda relación coa Costa da Morte. Moi recentemente, a París de Noia ten pasado tanto por Sofán (Carballo), como por Vimianzo, entre outras localidades. Hai tan só uns días. Dan para tanto case sete decenios que o máis difícil, en realidade, é sobrevivir. Ser capaces de evolucionar e de adaptarse —e mesmo anticiparse, se é posible— ás tendencias. Iso foi algo no que dende a orquestra París de Noia foron sempre uns mestres. Tanto no apartado artístico como no técnico e no tecnolóxico, a formación estivo sempre na vangarda e na primeira liña da verbena galega.
—Unha tendencia recente é que as orquestras galegas cada vez saen máis fóra de Galicia.
—Si, si que saímos máis do que saiamos antes, pero ao mellor en todo o verán saímos dez ou doce veces. O resto é todo en Galicia e ten en conta que estamos traballando practicamente todos os días. Pero si, a tendencia é moverse cada vez máis porque Galicia estase empezando a quedar pequena.
—Por que?
—Porque hai moitas festas que están desaparecendo, porque en lugares onde se facían catro ou cinco días de festa agora fanse dous ou tres, onde había dúas orquestras diarias agora hai unha soa... A crise estase notando moitísimo.
—E a competencia das discotecas móbiles?
—Todo inflúe. E as discotecas móbiles por suposto que tamén. Porque para calquera comisión de festas ou para calquera concello levar unha orquestra como a nosa supón un desembolso importante. Eu movo 40 persoas cada día e unha discoteca móbil son, como moito, dúas ou tres.
—Dicíame antes que se nota a crise, pero por outra banda as orquestras seguen arrastrando moitísima xente, nalgúns casos máis que moitos artistas de éxito de pop ou de rock.
—Si, iso é certo. É case imposible calcular cantos milleiros de persoas nos poden chegar a ver, por exemplo, nun mes de agosto. E xa case da igual que sexa un luns que na fin de semana, hai público igualmente. Si, si que hai moita xente que sigue ás orquestras porque estamos ofrecendo, cada unha no seu estilo, espectáculos de moita calidade. A calidade das orquestras galegas é única.
«Levamos á verbena a música que a rapazada escoitaba fóra dela»
—Falase moito do bo momento da música galega. Iso ten reflexo tamén na verbena?
—Si, dende logo. Nós, por exemplo, de Tanxugueiras levamos facendo temas dende a pandemia. Agora tamén incorporamos a Fillas de Cassandra ou a Kike Varela... Son cousas que funcionan moi ben e que me cadran no tipo de espectáculo que queremos ofrecer.
—E outra cousa moi importante, as orquestras conseguiron atrapar á rapazada.
—Si, porque o que fixemos, e París de Noia é un pouco culpable diso, foi levar á verbena a música que a rapazada escoitaba fóra da verbena. Houbo un momento no que a xente moza quedaba nos pubs ou nas discotecas e non ía a verbena porque as orquestras tiñan un tipo de repertorio que non lle dicía nada. Nós levamos ao escenario o que querían escoitar e bailar e acompañámolo ademais de grandes postas en escena. Iso foi un gancho para eles.
—Galicia é unha potencia en orquestras. Entre vós, hai rivalidade ou hai colegueo?
—Entre nós, somos colegas e amigos. Claro que hai rivalidade. Como podedes tela vós cando buscades ese pico de audiencia máis ca o outro. Pero iso non quere dicir que non sexas colega do rapaz do outro xornal. Isto é igual. Ningunha orquestra quere ser menos que as demais pero se hai algo do que me gusta presumir é de ter grandes amigos en practicamente todas cantas formacións hai en Galicia.