El jurado gallego de San Sebastián: «Durmir pouco, moito café e pelis»

Tamara Montero
tamara montero SANTIAGO / LA VOZ

CULTURA

SANDRA ALONSO

Xiana Rey y Laura Ramos fueron parte del «reduto galego» del jurado joven del festival

21 ene 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

-Podías estar ata as dúas da madrugada. ¿Ti cantas viches?

-Eu, en total, unhas trinta e cinco ou así.

-É que hai xente que chegou a 40. Eu quedei en 30 porque o tomei con moitísima calma.

Pero es difícil. Es difícil tomarse el Festival de Cine de San Sebastián con calma.

-É que ás veces había que ir correndo.

-Pero para coller sitio, porque quedar sen sitio é duro. Pasoume unha vez: quedei fóra de tres películas nun día.

Aun así, valió la pena. Valió la pena enviar el formulario. Porque sí. Porque Xiana Rey y Laura Ramos han sido este año parte del jurado del certamen de San Sebastián. Del jurado joven. Son solo dos nombres del «reduto galego» que operó este año en el principal festival de cine del Estado y que se encargó de seleccionar a las ganadoras de las secciones Horizontes Latinos y Nuevos Directores. Unos 150 jóvenes de entre 18 y 25 años. La mayoría de Madrid y Barcelona. Pero también de Galicia.

-Ao final non cheguei a coñecer a todo o mundo, pero eramos igual máis dun 10 % do xurado.

-Si, porque moita xente de audiovisual doutros cursos e doutras facultades estaba alí.

No sirve cualquiera. «Ás 9. 30 horas estabamos xa coa primeira proxección, e é sufrido porque intentas aproveitar ao máximo que podías acceder a un montón de proxeccións». Lo explica Xiana, que también resume en una sola frase la experiencia festivalera vasca: «Durmir pouco, moito café e moitas pelis». Y, por encima de todo, emocionarse. Emocionarse porque la experiencia es única. Porque en muchas de las películas, después había un coloquio con los que habían participado en su creación. «Apórtache moito porque lle dá outra dimensión ao que acababas de ver». ¿Favoritas? Tigre, Princesita y la ganadora, Matar a Jesús, la historia de una chica colombiana obsesionada con la venganza tras presenciar el asesinato de su padre. «Logo chega a directora e diche que o filme é autobiográfico e que a única diferenza que hai é que ela non viu o asasinato», pero sí comenzó a obsesionarse con la venganza. 

Xiana se estrenó este año como jurado en San Sebastián. Laura ya tenía experiencia. «Para empezar tes que coller o aloxamento moi rápido, porque é unha cidade moi cara». Tan cara que hay quien paga 300 euros por persona por un apartamento pequeño durante diez días. Después, está el viaje. «Tes que coller un bus de doce horas, ou un tren de once, ou como fixemos nós, ir en coche, que son como seis ou sete horas».

¿Y al llegar? A ver películas, votar y hallar la media. Los días de mayor carga visionaban cuatro piezas. A las nueve, a las doce, a las cuatro y a las siete de la tarde. Y a mayores, las que podían ver con su acreditación. Entrada libre si había aforo en todas las salas, excepto en la del Velódromo. A ver películas y famosos. «Eu fun agardar», reconoce Xiana, que vio a Charlie Heaton, (Jonathan Byers en Stranger Things) y «a James Franco atopámolo por casualidade». A Laura le pasó al lado «porque sorteaban ser dobre de asento» en la gala final. Y le tocó a ella.

«En Galicia non podes falar dunha industria, está en estado anoréxico»

«Interésame moito o guion». A Xiana le encantará poder dedicarse al cine, pero «chegar a vivir do cine é complicado». La misma opinión tiene Laura, porque le gusta, sí, y mucho, pero «como é un sector precario tampouco me acaba de chamar de todo». La mirada, gracias a la experiencia de San Sebastián, ha cambiado. «Tigre e moitas pelis que vimos, se non fose porque fomos ao festival non as poderiamos ter visto», dice Xiana, que reconoce que «o cine en España e Galicia é unha industria que se basea na subvención porque tampouco existe outro medio». Subvencionar tampoco es exclusivo de España. «En Europa en xeral a maioría do cine está subvencionado, protexido», dice Laura, que cree que «en Galicia non podes falar dunha industria, está en estado anoréxico».