Accidentada homenaxe a Isaac Díaz-Pardo no seu sétimo cabodano

Tamara Montero
Tamara Montero SANTIAGO

CULTURA

Xoán A. Soler

A concesionaria do cemiterio de Boisaca chamou á policía por non haber permiso para un acto que leva celebrándose sete anos sen problemas

14 ene 2019 . Actualizado a las 14:02 h.

Sete anos leva Isaac Díaz-Pardo recibindo unha cesta de pombas e mazás, aquela que lle desexaba Lorenzo Varela a todos os mortos e asasinados da súa xeración, no cemiterio de Boisaca, onde Isaac repousa a carón de Antonio Fraguas, Aurelio Aguirre e Valle-Inclán. Sete anos dun acto de homenaxe no aniversario do seu pasamento que sempre se viña celebrando sen incidentes pero que hoxe comezou con 40 minutos de retraso. A concesionaria do cemiterio quixo impedir un acto conformado por música, poemas e alocucións afirmando que non había permiso para a súa celebración e requiriu a presenza da Policía Local, que identificou a Xesús Alonso Montero.

O acto de homenaxe a Díaz-Pardo coincidía coa celebración dun enterro, polo que se retrasou o inicio ata a fin do sepelio.

«É moi apropiado para Isaac, que era un rebelde, comezar este acto cun pequeno choque coa autoridade», dicía Marilar antes de recitar o seu texto  -«non sei se é un poema», confesaba- sobre Díaz Pardo. 

Perfecto Conde, que definiu a Isaac como «o noso Leonardo Da Vinci», Gregorio Ferreiro Fente e Carlos Núñez foron os encargados das alocucións, mentres que o recital poético correu a cargo de Marilar Aleixandre, Xesús Alonso Montero, Sabela Hermida, e Manuel Ucha.

Foi Isabel Fonseca, estudante de primeiro de bacharelato de Ourense, quen este ano recitou Compañeiros da miña xeración mortos ou asasinados.