PCE e literatura

CULTURA

Rafael Alberti e María Teresa León.
Rafael Alberti e María Teresa León.

08 oct 2021 . Actualizado a las 05:00 h.

Hoxe saúdo cun aturuxo dos de antes un volume de 625 páxinas que ten por título El Partido Comunista de España y la literatura (1931-1978), publicado por Atrapasueños no ano 2021. O seu autor, Manuel Aznar Soler (Valencia, 1951), catedrático de Literatura española na Universidade Autónoma de Barcelona, hai tempo que é, como editor e estudoso, o profesional que máis ten traballado sobre os escritores españois exiliados en 1939, unha das razóns para presidir a entidade GEXEL (Grupo de Estudios del Exilio Literario). Moi novo, con pouco máis de vinte anos, desprazouse a Rianxo para entrevistar a Rafael Dieste, escritor galego que publicara moi importantes páxinas na Guerra Civil e no desterro posterior. O profesor Aznar Soler dirixiu, con Isaac Díaz Pardo, a Biblioteca do Exilio (hoxe na editorial Renacimiento, de Sevilla). Subtitúlase esta fundamental achega a tema tan importante e delicado Once estudios sobre escritores, intelectuales y política. Porque de Política -con maiúscula- fálase moito, neste volume, para entender, como cómpre, a biografía e a bibliografía de Rafael Alberti, M.ª Teresa León, César Arconada, Miguel Hernández, Juan Chabás, Marcos Ana, Jorge Semprún, Manuel Vázquez Montalbán...

Político foi Jesús Hernández, que dirixiu con moito tino cultural o Ministerio de Instrución Pública e Belas Artes, en tempos bélicos moi duros, e a quen o autor dedica un capítulo (outra cousa é a deriva deste dirixente comunista, que chegou a escribir Yo, ministro de Stalin en España, moi cacarexado na prensa franquista). Non podía faltar no primeiro capítulo deste estudo histórico o nome do gran xornalista galego Augusto Assía, que, co seu ortónimo Felipe Fernández Armesto, publicou o manifesto La misión de la literatura proletaria revolucionaria en España na revista do PCE Bolchevismo (n.º 1, marzo, 1932). Dous anos antes empregaba o pseudónimo clandestino Lotte Schwarz.

Non sei de ninguén, entre os historiadores literarios, que, interesado vitalmente no ideario marxista, sexa capaz de escribir un libro tan documentado e obxectivo como este do profesor Aznar Soler.