Abraham Cupeiro: «Desenterrar instrumentos do pasado permite facer unha música do futuro»
CULTURA
Ofrece unha xira galega co novo disco «Mythos» xunto á orquestra Gaos
17 ene 2024 . Actualizado a las 05:00 h.Mythos é o terceiro álbum de Abraham Cupeiro (Sarria, 1980), compositor e intérprete que resucita instrumentos do pasado. O traballo, que foi gravado nos icónicos estudos Abbey Road xunto á Royal Philharmonic de Londres, está conformado por oito temas e verá a luz no ámbito dixital na segunda semana de febreiro e en formato físico, o 1 de marzo. Ademais, Cupeiro presentará os temas en directo nun tour por Galicia xunto a Orquestra Gaos. Recalarán en Ferrol (1 de febreiro), Ourense (1 de marzo), Santiago (2 de marzo) e Lugo (22 de marzo). «Este disco foi saír da área de confort», apuntaba o músico onte no Museo Gaiás acompañado pola Orquestra Gaos, dirixida por Fernando Briones, e por Antonio Casas, xerente de Turismo de Galicia, que patrocina esta xira. Pero estes concertos non son o único que lle agarda a este multiinstrumentista próximamente, xa que tamén viaxará cos sons rescatados do pasado por lugares como Valencia, Alemaña, Oviedo, Tasmania e EE.UU.
—Despois de «Pangea» e unir os continentes coa música chega «Mythos». Por que a mitoloxía?
—Pangea era unha viaxe polo noso planeta e Mythos é unha viaxe pola imaxinación dos seres humanos, por esa imaxinación que quedou gardada durante séculos en iconografías, esculturas, cadros, escritos.... Quería facer esta viaxe porque, nos tempos que vivimos, a realidade, ás veces, asolaga demasiado e deixamos de lado a imaxinación, que é a que nos fai idear mundos.
—E como é esa viaxe?
—Quería volver ao mundo de imaxinación que temos cando somos pequenos e que imos perdendo co paso do tempo. Para iso, uso chaves do pasado, instrumentos que tocaron nos circos romanos, nos anfiteatros gregos, que interpretaron os celtas... Trátase de traelos a un escenario moderno.
—Na presentación empregou o karnyx [trompeta celta da Idade de Ferro], o cornu romano [reproduce un atopado en Pompeia] e tamén contará co aulós grego que se usaba nas olimpíadas. Que máis instrumentos vai empregar para «Mythos»?
—Tamén vai haber algúns novos que son figuras que construín eu mesmo baseándome na imaxinación, como trompas xigantescas con formas de animais, así como outros instrumentos étnicos. O primordial é unir as mitoloxías celta, romana e grega, aínda que tamén as haberá árabes, hindús, irlandesas... Entón, empregarei instrumentos étnicos deses sitios para describir estas mitoloxías.
—Afirmou recentemente que rescata sonoridades, non melodías. Durante a presentación de «Mythos», ademais, definiu a música como a máquina do tempo. Por que?
—Os instrumentos que toco son tan sinxelos que cando sopras neles non hai dúbidas de que eses eran os sons que se facían. Son instrumentos que non teñen teclas nin cordas, só son tubos nos que sopras. É como desenterrar outra vez eses sons do pasado. Non podemos volver á Antiga Roma, pero si podemos volver a oír as sonoridades que se escoitaban, ou instrumentos que se tocaban nas olimpíadas gregas. Imaxínate unha película sen música, perdería moitísimo; é algo que non vemos, pero que nos entra moi dentro. Entón, é unha máquina do tempo para a nosa alma.
—Que lle achegan á música actual esas sonoridades dos instrumentos do pasado?
—Con estes instrumentos captei a atención de máis de dez compositores de nivel internacional, como Lior Rosner, ou concertistas como Patricia Kopatchinskaja, posiblemente a mellor violinista do mundo. Ademais, agora en febreiro estrearei no Museo do Prado obras de José María Sánchez-Verdú. Que buscan os compositores nestes instrumentos? Sempre me din o mesmo: sons futuristas, sons que a xente non está acostumada a escoitar. Estes son os sons que fan que a súa linguaxe teña un pouco de frescura, por iso teño tantas chamadas de todo o mundo para facer música contemporánea.
—Sons futuristas cando falamos de instrumentos que, nalgúns casos, acumulan miles de anos.
—Cando desenterras algo non é para entender o pasado nin para velo no presente, senón para proxectar un futuro. Sabendo o que hai atrás, podes crear algo novo; se non tes consciencia e información de algo, non podes xerar cousas. Traer, desenterrar eses instrumentos do pasado é coller esencias, ferramentas que nos permiten poder facer unha música do futuro.
—Ten que compaxinar a xira de «Mythos» coa súa actuación no Museo do Prado.
—É un proxecto moi bonito que vai sobre mitoloxías. Farémolo na sala das musas e haberá unha estrea de Sánchez-Verdú.