El trío imbatible en el río que suma más de dos siglos de experiencia

Rocío García Martínez
rocío garcía A ESTRADA / LA VOZ

DEZA

María Hermida

A sus 80 y pico siguen coleccionando trofeos y aventuras de pesca

27 may 2025 . Actualizado a las 05:00 h.

Dicen que al aire libre se respira salud. Y debe de ser cierto. Al menos en el caso de Ramiro Rey, Raúl Baliño y Manuel Mariño, tres socios veteranos de la asociación estradense de pesca Río Ulla que han llegado a octogenarios con la caña en la mano y con el mismo buen humor de siempre. Juntos suman 247 años, pero siguen yendo a pescar cada domingo religiosamente, a veces esquivando fiestas y compromisos que amenazan su chute semanal de inmersión en la naturaleza.

Compañeros de río y de batallas desde hace décadas, los tres comparten una certeza: la pesca es uno de los grandes placeres de esta vida, así que seguirán bajando a la orilla mientras le den las piernas.

El benjamín del grupo es Ramiro Rey Casais, de San Mamede (Cuntis). Ahora tiene 80 años, pero empezó a lanzar la caña oficialmente con solo doce. «A esa idade quitei a licenza, pero antes xa andaba nun regato pequeno que nos pasaba polo eirado a ver se pillaba algo cun pau e un sedal», recuerda. Eran otros tiempos. Entonces no había cupos ni cosa parecida. «Teño pasado das cen troitas nun día», cuenta. «Hoxe o cupo diario é de seis e non se dan collido. O día que máis pillei este ano, pillei cinco», comenta. «Daquela había moito peixe no río e non había neveira nin conxelador, así que cando pescabas moito, regalábaslle troitas aos veciños», recuerda.

Ramiro tiene ahora una prótesis en una rodilla y la otra esperando para ser intervenida. «Levaba meses esperando, metéronme por fin no quirófano e faltaba a firma do anestesista, así que volvín para a casa», cuenta. Pero sus problemas con las articulaciones no le impiden ir a pescar todas las semanas. «O domingo temos outro campionato na Estrada», informa ilusionado.

Junto a Ramiro pesca muchas veces Manuel Mariño Varela, un estradense que tiene 82 años y más de setenta de experiencia en la pesca. «Empecei co meu pai Eulogio nos ríos da Estrada e nunca deixei de pescar. É a miña afección. Vou pescar todos os domingos e ás veces pola semana tamén», cuenta. «Mentre me deixe o de arriba, vou seguir pescando. Son capaz de perder a mellor festa que haxa por ir para o río», confiesa. «Nós somos perpetuos. A veces a xente di que non vai, que non hai peixe, pero nós, con que vexamos auga no río, alá imos», dice refiriéndose a sus compañeros.

También Manuel ha sido testigo de la drástica reducción de peces y del abandono de los ríos. «A contaminación non é a única culpable, perdéronse os muíños e presas, que era onde criaba o peixe, e está todo abandonado. Antes podías ir de zapato a pescar; agora vas coas botas altas e pareces o xabaril», cuenta riendo.

El más veterano del trío es Raúl Baliño Teira. Tiene 85 años y empezó a pescar con 14 en la zona de Tabeirós. «Só deixei de pescar cando fun á mili. E mentres poida hei ir ao río», cuenta. «No río é onde despexas a mente, onde deixas de discurrir», advierte.

El trío ha vuelto a hacer pleno este domingo en la sección de veteranos de la Festa da Troita de Ponte Caldelas. Esta vez Ramiro pescó una trucha, Manuel dos y Raúl tres. Pero eso es lo de menos. «Sabes cal é o mellor trofeo que podes conseguir?», pregunta Raúl Baliño. «A amizade», se responde. «Levamos máis de vinte anos indo a Ponte Caldelas e os amigos sáenche por todas as partes. Sentímonos coma na casa. Ese é o premio», confiesa.