Advirte Antía Muíño moita inquietude e vontade de profesionalizarse entre as músicas da súa xeración. «Pero tamén é verdade que cada vez somos máis».
O papel da «democratización» da música tamén é obxecto de reflexión por parte de Manuel Tarrío, un dos compoñentes de Familia Caamagno e responsable da produtora Tremendo Audiovisual. «Hoxe un rapaz non precisa 6.000 euros para comprar un ampli e unha batería. Esa accesibilidade económica e de coñecementos á tecnoloxía e, polo tanto tamén, á creación musical está propiciando que xurdan moitísimos proxectos, dos que, obrigatoriamente, algúns van conseguir conectar co público. Como puido ser o caso de Verto. O que boto de menos é que non haxa máis rapaces facendo cousas en galego», subliña.
Aitana Cuétara, responsable de Luneda Producións, é unha voz autorizada en tanto é responsable dalgunhas das iniciativas culturais máis orixinais e necesarias que se viron en Galicia nos últimos anos. «Non sei se podemos falar tanto como dunha nova escena. Se cadra tamén é unha burbulla. O que pasa é que como vimos da nada, de estar un montón de anos programando música en galego para ninguén, daba gusto ver como, por exemplo, a xente moza gozaba o outro día en Compostela con Grande Amore», conta. Aínda así, Aitana manifesta os seus receos ao feito de que haxa tres ou catro propostas de artistas galegos que estean de moda entre a mocidade porque pódello poñer máis difícil aos demais. «Hai moi pouco risco por parte dos programadores. E o público estase sumando tamén a ese carro. Eu boto de menos como espectadora cousas que me sorprendan. Hai canteira? Por suposto. Pero é que a maioría dos artistas e grupos que están arrincando rematarán traballando, eu que sei, de fontaneiros, porque de algo teñen que vivir».
