Aspas: «A mellor etapa foi a de Berizzo»

La Voz VIGO

GRADA DE RÍO

MAXIM SHEMETOV

El céltico repasó su trayectoria deportiva en una entrevista a la TVG

17 jun 2019 . Actualizado a las 12:59 h.

El céltico Iago Aspas concedió una entrevista a Manuel Manquiña en la TVG grabada a falta de ocho jornadas para terminar la Liga pero emitida ayer. En ella, al margen de alguna referencia a la actualidad del equipo en ese momento, el moañés también repasó diferentes momentos de su carrera y de su vida.

Aspas recordó sus inicios en el mundo del fútbol antes de llegar al Celta con ocho años. «Empecei en Moaña, na liga dos sábados á mañá de fútbol sete na que partían un campo en catro. Avisáronme de que había probas no Celta e fun. Levaba dous anos nesa liga e aínda non estaba federado», rememora.

Al delantero el fútbol le «encantó» desde niño y siempre contó con el apoyo de su familia. Sus hermanos, además, tuvieron parte de culpa. «Foron profesionais e pegóuseme de ir a velos. Recordo co meu pai ir ver a Jonathan, ao día seguinte a Urbe no Alondras... Viviamos moito o fútbol na miña casa», recalca. Además, desde bien pequeño fue atacante: «Ás veces máis na banda, ás veces dianteiro. Era rápido e iso cando es cativo nótase».

También analiza cómo ha cambiado la cantera, con ojeadores ahora por todos los campos frente a las pruebas por edades que había para entrar e formar parte en su época. Explica, asimismo, cómo ha mejorado la estructura de cantera del Celta. «Daquela había pisos compartidos para os canteiráns, eu sempre preferín seguir na casa en Moaña. Tiña compañeiros da zona cos que ir, ou levábame o irmán da miña aboa que estaba xubilado e meu pai deixáballe o coche», echa la vista atrás.

Continuando con su etapa en la cantera, recuerda que Mateo Míguez era el jugador que más destacada de su generación. «Creo que si hai grupos de xente que fan crecer aos equipos. Con Mateo botei xogando desde os doce anos ata os 20 menos o meu ano no Rápido e era o mellor da miña xeración, notábase cando estaba no campo». De esa etapa aurinegra dijo guardar muy buenos recuerdos y se mostró agradecido con el club boucense, al que pidió salir ante la falta de minutos en el Juvenil de División de Honor celeste aquella temporada. «Portáronse de once comigo».

Aspas comenta que ha tenido multitud de entrenadores a lo largo de su vida y que al final los resultados mandan. «Un bo adestrador axuda, claro. Hos primeiros equipos hai que ter feeling, que che guste o modelo de xogo que propón, as tácticas... Por exemplo a min Cardoso gustábame como entrenador, boas tácticas, pero viñamos dunha mala xeira, os resultados non acompañaron e o primeiro que botan é ao adestrador».

Sobre Berizzo, valoró sus años en el Celta como «a mellor etapa» que ha vivido Aspas en el club, recordando que al Manchester no se le eliminó «por unha xogada». «Cadrou que tiñamos unha boa plantilla, quizais non gran plantilla, pero un bo once coa tripla de Orellana, Nolito e máis eu e déronse eses condicionantes de tipos de xogadroes cun gran adestrador». Señaló que quizá no tenían «tanto xogo coma con Unzué, que era un estilo máis táctico e sabía por onde entrar ao rival, pero igual máis garra, ganas, que foi o que nos deu».

Se mostró el canterano partidario del regreso de la selección gallega, recordando la buena experiencia que vivió jugando ante «Riazor case cheo» y también rememoró la experiencia del mundial con el cese de Lopetequi a horas de comenzar el torneo. «Nunha mensaxe ás dúas da mañá avisaron ao capitán de que o adestrador marchaba e ao día seguinte houbo varias reunións. Era un míster distinto e quería cousas distintas. Non saíron os partidos», resume. Más allá de eso, para él la selección es «un orgullo, un premio ao traballo e ao fútbol que desenvolves no teu equipo».

Manquiña también preguntó a Aspas sobre su marcha a Liverpool. «En febreiro ou marzo dixeron que tiñan interese, pero estabamos na situación na que estabamos e o Celta daba largas Acabou felizmente a tempada quedando en Primeira e esa semana xa estaba todo avanzado, puxéronse de acordo coas cantidades e déronme a oportunidade». Pero las cosas no fueron bien. «Non tiña minutos, non disfrutaba do fútbol porque non participaba e quería volver e sentirme futbolista. Si que me dixo moita xente que non debía ter marchado, entre eles miña nai», confiesa.

Respecto al futuro, insiste en que su objetivo es seguir vinculado al fútbol como director deportivo o entrenador, pero antes no descarta ninguna opción tipo China, aunque partiendo de la base de que es feliz en Vigo y solo piensa en el Celta. Además, recalcó que intentará lograr un título con el equipo vigués hasta que se retire y a la pregunta de qué pasaría si su hijo quisera jugar en la cantera del Deportivo contestó: «Iriamos os dous para a batea».