Oque nenos e nenas len e ven na tele ou no cinema vai influír na súa visión do mundo e no seu comportamento de adultos. De aí a preocupación dun amplo sector da sociedade por controlar eses medios informativos. A atención diríxese agora cara aos contos infantís, e, en menor medida, contra os modelos de violencia e discriminación imperantes en películas e series televisivas
Xa en 1995 a escritora italiana Adela Turín, publicou Los cuentos siguen contando, un estudo que analizaba os estereotipos de personaxes que aparecían nos contos publicados nas dúas décadas anteriores: avoíñas con mandil preparando biscoitos na cociña, pais que van ao traballo ou descansan lendo o xornal, nais que se dedican a labores domésticos ou aparecen cargadas de paquetes de agasallo con grandes lazos, nenas que miran o mundo a través dunha xanela, nenos que xogan libremente na rúa… Cando a realidade era que xa nesa época había avoas avogadas, xuízas, profesoras de universidade, arquitectas, médicas, e nais que vestían o uniforme da policía e das forzas armadas, escalaban montañas ou pilotaban unha nave espacial; e nenas e nenos compartían nos seus xogos o patio do colexio ou a rúa. Maioritariamente eses estereotipos superáronse e os contos actuais representan o mundo de hoxe.
A atención agora desprazouse cara ao que transmiten os contos tradicionais, os que Perrault e os irmáns Grimm recompilaron: Cincenta, Caperucita, A Bela dormente…Deles falaremos a próxima semana.