Sorpréndeme que a maioría das persoas que comentaron na televisión pública o bochornoso espectáculo que tivo lugar no despacho oval da Casa Branca entre o presidente Zelenski e Donald Trump e os seus secuaces refíranse a iso como unha humillación e non como un intento de humillar. Un intento tan basto que desprestixia a quen o utiliza. Era evidente que desprezaban ao presidente ucraniano e que querían burlarse del. Co que non contaban é coa dignidade que demostrou o agredido. Cando un dos secuaces criticou a súa vestimenta e preguntoulle se para acudir a aquela cita non tiña un traxe, unha americana como a que el vestía, a resposta debería avergoñar a aquel individuo. Díxolle que tiña unha, sen dúbida menos cara que a súa, pero que el vestía o uniforme de guerra dun soldado que está a loitar pola liberdade do seu país, e que só o quitaría cando a guerra terminase.
En ningún momento a Zelenski se lle viu apoucado polos ataques. Ao contrario: púxose en garda, viuse como os seus brazos adoptaban unha postura de defensa e pasou ao ataque increpando a Trump, coa cabeza ergueita e nun ton e cun volume de voz que soaba a rifa. O episodio provoco unha onda internacional de críticas a Trump e de simpatía cara a Zelenski, que foi convidado a participar en varios eventos importantes. Lamentablemente, Trump, a pesar de ser reo de varios delitos e ter pendentes varias condenas, nestes momentos ten o poder de obrigar a Zelenski a aceptar unhas negociacións que en realidade serán un espolio de territorio e dos minerais das súas terras. O que non poderá arrebatarlle é a súa lección de dignidade.