«O que máis me gusta é traballar no campo, coidar da horta e dos animais»

Pementos italianos e de Arnoia, coliflor, berenxenas, cebolas roxas, de Betanzos, brancas e valencianas; allos, leitugas de distintos tipos, repolos, boniatos, millo e nabos para alimentar aos animais, patacas e todo tipo vexetais e hortalizas que da gusto velas porque aos seus 8 años a Ricardo Fuerte Guzmán non hai cultivo que se resista. Na súa casa na parroquia de Merza, en Vila de Cruces, ao lado da Carixa, ten unha horta que é un primor e un invernadoiro onde medra de todo. Conta que dende os 5 anos iniciouse nesto da agricultura da man do seu avó, Xosé Manuel, Roxo, e xa non parou. Na casa están abraiados coa súa dedicación e só fai falta escoitalo que ver a súa paixón tanto pola horta como polos animais que cría.

Neste momento, conta a súa nai, pasan de 60. «Teño 30 coellos, faisáns, palomas, galiñas, kikos, kikas, 4 capóns, 17 pitiños e kikos», explica. «Fun aprendendo eu a coidalos coa miña cadela». Esta é Blanquita, unha caniche de dos anos e medio a que, conta a súa nai, «ata lle corta o pelo». Con alma emprendedora, Ricardo fai intercambios de animais cun familiar: «eu doulle un kiko e ela dáme unha kika con pitiños», di.

Entra o colexio ás 9.00 pero érguese ás 8.15 horas para ocuparse da horta e darlle de comer aos animais. El encárgase de todo, desde botar «esterco dos pitos» para fertilizar a terra ata regar neste tempo todas as noites. Pero como lle pasa a todos os que cultivan, non sempre sae todo ben. Ricardo conta que «o ano pasado, botei trigo, sulfateino pero levoumo a peste». O invernadeiro xurdiu «cando botei na casa os nabos e os collemos para as galiñas, botamos as patacas e xa puxemos un plástico para poñer pementos, leitugas e tomates». Aprendeu tamén a desbrozar e a fresar porque o quere facer todo.

«Cando veño do cole, se está meu pai axúdame, e teño unha irmá, Carmen, que ten 11 e ás veces me bota unha man». Ricardo come todo o que planta e planea venderlle os excedentes a súa tía, que ten un establecemento de turismo rural. A súa irmá lle está facendo una lista de prezos do que merca para calcular o que lle costa producir e a canto ten que vender para «gañar cartos». Do que sae da súa horta lle gustan, sobre todo, «os boniatos, as leitugas, as patacas e os ovos das galiñas». Sua nai di que «choca todo, el quere sempre poucos ovos e máis kikos». Ricardo conta que «hoxe separei a dous kikos que estaban a pelexar» porque ten algúns galos «que se portan ben e algúns que se portan mal».

Cando lle preguntamos que animais lle gustaría ter a maiores non o dúbida nin un segundo: «unha besta, unha ovella, un porco e cinco vacas leiteiras, pero das rubias!». É o tipo de vaca que lle gusta máis «porque teño unha veciña que vai maior e agora xa só ten cinco e voulle axudar». Non perde as feiras e ten algunha receita «de rechupete» para darlle de comer as galiñas. Lles ten nome e a súa preferida é «a Flexín» e tamén Darda e Bata, que debe o seu nome a que «é branca como unha bata branca».

De maior quere ter «unha granxa de vacas e tamén porcos ou ovellas» pero ademais estudar veterinaria. No cole as súas materias favoritas son as Naturais e Sociais e logo Lingua, Matemáticas e Educación Física. Xoga de medio no equipo de fútbol da Bandeira e encántalle á pesca. Vai ás troitas pero só en tramos de pesca sen morte.

O que máis lle gusta é «traballar no campo». Nestes días puxo un día «15 leitugas, e pouco antes 42 e 75 cebolas». Na Bandeira comenta con orgullo que nunha froitería lle dixeron «que tiña que venderlle unhas poucas leitugas». Con tanta iniciativa e afán traballador a Ricardo lle gustaría aprender a conducir o antes posible e o primeiro que quere manexar é «¡un tractor Barreiros!», afirma entusiasmado.

---

---

---