Ganaderos de Narón y Valdoviño desesperados por el lobo: «Matoume dúas ovellas a quince metros da porta da casa. É unha tristeza»

La desesperación empieza a cundir entre los ganaderos de Narón, Valdoviño y áreas de Ferrol como Covas y San Xurxo, una de las zonas más golpeadas por el lobo en los últimos meses. «É unha tristeza», resume Alejandro Mera Paz, granjero de la parroquia naronesa de O Val de 36 años. «Matoume dúas ovellas a quince metros da porta da casa (unha sacrifiqueina porque a deixou malferida); a outro veciño matoulle nove nunha finca que está do outro lado da estrada; noutra casa, un burro... todo iso en tres semanas. Sedes tena masacrada, xa case non quedan ovellas», enumera. Él también ha perdido una becerra: «Nacera débil; desapareceu e nunca máis a vin, non sei que foi dela». Está al frente de una explotación cárnica de entre 130 y 140 reses, la mayoría de la raza Blonda de Aquitania y alguna de Limousin.

Tanto Mera Paz como otros ganaderos con animales en extensivo temen que, «en canto se lles acaben as ovellas e as cabras (moita xente que as tiña para ter limpas as fincas, ao pé das casas, xa deixou de telas por iso), van vir polas vacas». «Eu téñoas fóra os 365 días do ano, agás por algún problema, pero vai haber que empezar a levalas para a cuadra a parir. Aquí vai ser un problema, porque todas as fincas teñen peche (a maioría con pastor eléctrico), e se teñen medo vanse botar fóra, van arrincar cables e estacas e van ir para a estrada, e pode ser perigoso», advierte.

Jorge Espiñeira, otro vecino de O Val de 26 años, vive a un kilómetro de la finca en la que tenía las dos cabras y los dos cabritillos que fueron devorados por el lobo en apenas una semana. La parcela se encuentra a unos doscientos metros de una vivienda habitada y muy cerca de un parque infantil. «Andaban soltas pola parcela e un día pola tarde, cando as fun ver, atopei os restos dunha cabra e dos dous cabritos. A unha deixáronlle só a cabeza, a outra a cabeza e as patas de diante, e do outro case non comeron nada», describe. A la semana siguiente se encontró la otra cabra muerta. «Da primeira vez estaban máis ao fondo e a esta trouxémola arriba, contra as casas, pero comérona igual», explica.

Para este joven naronés la ganadería representa un complemento a su empleo principal. «As cabras son o de menos, estaban aí para aforrar traballo e limpar a maleza. Pero bueno, algo custaron e aínda que só fora a 50 euros cabeza, son 200 euros», señala. «Pero o que máis me preocupa son as vacas, teño vinte en extensivo. Se empeza a atacar aos becerros, aí si que che vai moito ao peto. Fastidia pola impotencia que sentes, porque non podes facer nada», subraya. «E se chos van comer, é mellor desfacerse de todo», concluye.

En ese entorno se han producido varios ataques. «Sábese que é o lobo por como as matan e como as comen. Aquí vai ás ovellas e ás cabras porque é o que hai e é o máis fácil, pero chegará un punto no que a xente se desfaga delas... e eles van seguir comendo», advierte. Sospecha que, «por como devoraron unha cabra enteira nunha noite, debe ser máis dun lobo». No ha denunciado: «Para o que che dan é perder o tempo». Y descarta estabular la cabaña vacuna: «Se teño que meter as vacas na casa non me compensa, necesitas comedeiros e instalación de auga, e tes máis gastos de alimentación».

«Vivir de algo que nos gusta»

En Valdoviño también se han producido muertes de ovejas y cabras atribuidas al lobo, igual que en Covas o San Xurxo, en terrenos situados por cerca de casas habitadas. A unos tres kilómetros de la rotonda de Catabois se denunciaron ataques a tres terneros «que estaban atados para facelos mansos». «Estamos intentando vivir de algo que nos gusta, que pasou de ser unha afección a unha maneira de vivir, e xa o xabaril nos estaba dando por saco (deixei de botar millo porque unha finca tiven que sementala cinco veces), e agora está o lobo, imos de pelexa en pelexa», lamenta Mera Paz.

«Aquí non recorda ningúen esta especie, e agora esténdese sen ningún control»

José Antonio Muíño, vecino de la parroquia de Castro, en Narón, cuenta que su abuela, originaria de Abadín, recordaba haber oído aullar al lobo en los montes, aunque nunca lo había visto. «Pero nestas zonas nunca existiu esta especie, aquí non se acorda que houbera lobo, nin preto de aquí, e agora estase estendendo por todo o territorio de Galicia sen ningún tipo de control. Creo que debe ter limitacións, a situación non é normal», sostiene el presidente de la Asociación de Prexudicados pola Fauna Salvaxe (Aperfasa) de Galicia.

Insiste en que la gente mayor de las zonas costeras «nin vira o lobo (falábase de que andaba polo Xistral ou polas montañas do interior de Lugo) nin vira xabarís, que hoxe son unha invasión». En los concellos de Narón y Valdoviño se han registrado varios ataques del lobo en los últimos meses. «Aquí ten moito que depredar, ovellas, becerros, poldros... E se a idea é que o gando estea vivindo máis en extensivo, na liña de buscar o benestar animal, cada vez máis libre, este problema provoca que se deixe de avanzar neste sentido», alerta.

Dudas sobre las batidas

Muíño insiste en reclamar una solución a las Administraciones. Duda de la efectividad de las batidas que podrían autorizarse para frenar su expansión: «Falan de que cazar o lobo non é tan fácil, que é tres veces máis complicado ca o xabaril. Se é así, o resultado das batidas será o que sexa, pero parece complexo. E se non somos capaces de controlalo, vai ir a máis, e cantos máis haxa máis ataques vai haber. A presión en Narón (e nos arredores) parece que vai a máis, polo que di a xente que ten gandaría».

---

---

---