Gonzalo apuesta todo a la FP: «Estou nun súper porque non atopei un só traballo como enxeñeiro químico»

YES

cedida

Casi 20 años después ha vuelto a las aulas. Cansado de su actual puesto de trabajo, que nada tiene que ver con su carrera, se lanzó a estudiar un ciclo de Logística para poder trabajar de eso

23 nov 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

Al tetris de la conciliación, Gonzalo sumó hace unos meses una pieza nueva que encajar: estudiar una FP. Decidió sentarse de nuevo en el pupitre, años después de haber dejado las aulas de la universidad, porque no se conformaba con los trabajos que había ido encadenando, donde su formación era irrelevante. En el 2008, en plena crisis, acabó Ingeniería Técnica Industrial, y, viendo la situación laboral que atravesaba el país en ese momento, decidió matricularse en la superior (Química Industrial). Le convalidaron algunas materias, y fue tirando unos meses, hasta que se topó tres asignaturas «hueso», y eso, sumado a que todavía tenía por delante el proyecto final de carrera, y que seguía sin ver oportunidades laborales, le hizo plantarse. «Cansei de estudar, había materias que me custaban, estaba indo e vindo a Santiago, e chegou un momento que era demasiado, e planteime. Tampouco tiña a cabeza para estudar nada máis, porque pensaba: ‘Se estudo un pouco máis, saco a carreira, terei dúas carreiras, pero con estas perspectivas, que non vexo choio nin para traballar da primeira, será máis do mesmo, porque son case os mesmos postos'. Coa primeira carreira podíanme contratar para un posto da segunda».

 El pesimismo era consecuencia de darse de bruces con la realidad del mercado. Mientras estaba estudiando la segunda carrera, ya había comenzado a buscar trabajo, «pero del 2008 al 2012 no hubo muchas oportunidades para las promociones que salían con esta titulación». «Aquí, en Galicia, non había moitos postos para exercer con ese título. Son postos relacionados con procesos químicos, de calidade ambiental, materias nas que non se esixiu moito por culpa da crise, e non se implantou ningún proceso químico. Saiamos 75 persoas por ano, non había postos para todos», explica Gonzalo.

Aun así él lo intentó. Se presentó a alguna entrevista, que eran pocas, y aunque no había muchos profesionales, siempre había alguien más preparado. «É verdade, eu tampouco tiña experiencia, pero acababa de saír da carreira, non podemos tela, se non nos contratan».

Comenzó a dar clases particulares en su domicilio, de Matemáticas, de Física, de Química... a alumnos de instituto, e incluso a los que ya estaban en la universidad. «Tiña a un alumno de Maxisterio, que tiña Matemáticas e non se vía competente, e outro de Fisioterapia con problemas en Física, que era un pouco rara, pero nada que non vísemos nós ao longo da carreira», apunta.

Obviamente, aunque dedicaba muchas tardes a la docencia, no era suficiente para poder vivir, y tuvo que empezar a aceptar ofertas de puestos de trabajo de baja capacitación. «Traballei como peón de ensamblado nunha empresa de facer paneis, noutra de pasta de papel, nunha de paneis autoadhesivos... Todos eles traballos sen cualificación, non me serviu de nada a titulación que tiña». Gracias a estos trabajos, que no fueron concatenados en el tiempo, pero que, cuando los encontraba, suponían una fuente importante de sus ingresos, porque eran 40 horas semanales, y podía ingresar 1.300 y 1.400 euros perfectamente, fue subsistiendo hasta que en el 2013 consiguió algo más estable, aunque también lejos de su formación. Empezó a trabajar como cajero reponedor en un supermercado, y se vio obligado a dejar las clases particulares, aunque no tenía ya muchos alumnos, pero era imposible compaginar ambos horarios.

Cuando nació su hija, hace cuatro años, por temas de conciliación, empezó a tener una jornada más de mañana —solo tiene que trabajar cinco tardes al mes—, una situación que allanaría el camino para el giro laboral que estaba a punto de dar. «Hai un ano e pico a miña muller, que traballa no colexio Liceo La Paz, díxome que por que non facía un dos ciclos de FP que tiñan, algúns con paro cero, e que incluían prácticas en empresa, que tamén podían chegar a contratarche. Bóteille un ollo e vin o de Loxística e Transporte, que é algo que me gustou desde sempre, mesmo pensara de facer un máster ou un curso, pero á vez era estudar máis e dis: ‘Vou estudar máis e tampouco me van contratar'. Pero co ciclo superior tes acceso a unhas prácticas e se tes sorte... », indica Gonzalo, que confiesa que se animó a hincar de nuevo los codos porque en cierta manera estaba cansado del trabajo que tenía, no le disgustaba aprender sobre esa materia, es más, ya tenía algunas nociones, y sobre todo, porque el horario que tenía le permitía conciliar con los estudios. «Non era a miña vocación estar nun supermercado —añade— nin era un traballo no que tivese 40 horas á semana, unha remuneración que che permitise vivir dignamente, está ben pago, pero non pode ser un bo traballo con esas horas». 

FÁCIL DE COMPAGINAR

Para él, que ya tiene hábito de estudio y de aprendizaje, no está siendo complicado estudiar mientras trabaja y cuida de una niña pequeña. «Teño sorte de saber bastantes cousas e de poñerlle pouco tempo, aproveito moito as clases, se hai que facer un traballo, pois ás veces sei que teño que facer un encaixe, sobre todo, os que son de explicar ou desenvolver, que son os que peor levo, porque levan máis tempo do que dás na aula, pero polo demais, co que che explican en clase, con repasar antes do exame xa me chega», explica.

Aunque los estudios tienen una parte teórica, hay mucha legislación, sobre todo de transporte, —indica Gonzalo— los contenidos prácticos también tienen un peso importante: desde cómo se hacen las tarificaciones de transporte hasta cómo se resuelven los aranceles a través de una aduana o cómo rellenar los documentos, son algunos de los ejercicios a los que se tienen que enfrentar en clase los alumnos. «Non ten nada que ver, é moito máis práctica a FP que a carreira, cando eu fíxena dabamos moi pouca práctica, só as que faciamos no laboratorio e as analíticas, pero son cousas simples, teñen unha aplicación, pero nese momento non lla ves, non están tan actualizadas como estas», dice alguien que ha pasado por los dos modelos de estudio.

Cuando se animó a estudiar el ciclo en el FP Liceo La Paz tuvo en cuenta muchos factores a la hora de decantarse hacia uno u otro sector, pero hubo un dato clave: acceso al mercado laboral en un plazo relativamente corto. «A miña muller ía apuntar a Informática, pero díxenlle que non, ía estar desactualizado de todo, e ademais a programación non é algo que me guste moito, é demasiado técnico, e hai xente que programa desde moi novo, que me ían dar mil voltas. Pero para min era importante que fose un sector con paro cero, porque xa tiña unha formación previa sen resultados. Eu quería que tivese unha aplicación instantánea, ademais eran uns estudos moi curtos, e decanteime por Loxística, porque como che dixen é algo que sempre me gustou, e ademais creo que o mercado de traballo vai evolucionar positivamente, porque o comercio en liña está a aumentar, e tamén polo cambio de certas normativas, os postos de traballo van aumentar».

Es consciente de que ha elegido un ciclo con muchas vertientes laborales, ya que podría trabajar en exportaciones o importaciones de aduanas, en cadenas de suministro, en gestión de almacén, de flotas de transporte, etcétera. Con este panorama, Gonzalo se muestra ilusionado de cara a las prácticas que comenzará a realizar el próximo mes de abril. «Teño moitas ganas de empezar, de practicar o que demos en clase, a ver se finalmente é así ou non. Apeteceríame quedarme máis no eido que estudei que no que estou, pero necesito certa estabilidade». La idea de Gonzalo es pedir una excedencia de cara a esos últimos meses cuando tendrá que compaginar prácticas con proyecto, con la previsión de alargarla, si las cosas salen como a él le gustaría, o incluso rescindir su actual contrato definitivamente. Es un campo que le gusta, de hecho, hace tiempo que se sacó todos los carnés habidos y por haber. «Teño o carné de camión, de tráiler, de autobús, pero moito antes de empezar o ciclo. Estiven a tentar facer as probas de bombeiro, para as oposicións, pero o adestramento físico é moi esixente, e coa nena non podía ter un horario estable. Era moi complicado».

Ahora, después de la peripecia estudiantil que ha vivido, cree que si volviera atrás «empezaría ao revés». «A min non me valeu a pena estudar unha carreira universitaria, que pode ser que che contraten por tela, ou que che permita acceder a un posto de moito máis responsabilidade, igual eu escollín mal na época na que estudei, porque no meu caso non foi así. Pero se estudas Matemáticas ou Medicina, si que tes traballo».