En Galicia también puedes ir a Exipto y visitar las pirámides: «Desde aquí a Corea só hai un quilómetro de distancia»

Lo que no pasa en Galicia, no pasa en ningún lado. Eso es lo primero que te viene a la mente cuando descubres que hay una parroquia en Boiro que se llama Exipto. Sí, se llama igual que el país que fue la cuna de la civilización 2.500 años antes del nacimiento de Cristo. Casi nada. Pero por si esto fuera poco, incluso tienen una pirámide en la plaza del pueblo. Para que ya no haya ningún tipo de duda de que el nombre de este pueblo es por el país africano, puerta de entrada al Oriente Medio. Si queremos rizar aún más el rizo, podemos decir también que la capital de Exipto está en Galicia, Cairo. Eso sí, sin el artículo. Concretamente en Lousame. Así que, si alguien se recorre los 3.900 kilómetros que nos separan de Egipto es porque quiere. Aquí también puedes ir a Exipto, visitar las pirámides y llegar hasta Cairo sin salir de Galicia.

Pero veamos de dónde viene esta toponimia que nos deja ojipláticos. «Eu son natural de Exipto. De feito son a segunda persoa que naceu en Exipto. Pero nacida, nacida. O primeiro foi meu irmán», explica Manuel Romero Blanco. Y lo aclara: «Este é un pobo novo. Antes era un monte, o monte de Seán, que tamén era coñecido polo monte do Calvario. Hai moitos anos, cando á xente non tiña capacidade nin fincas nin leiras, o Concello concedíalle un terreo gratis nesta zona. A primeira casa que se fixo foi a dos meus avós, que viñeron coa miña nai. Despois fixeron a súa casa outros, e así». Es decir, que ocho no, pero Romero tiene, al menos, tres apellidos en Exipto.

¿Y por qué se llama esta zona Exipto? También lo cuenta: «Ao monte de Seán empezaron a chamalo o monte do Calvario. Iso foi en 1870. E había unha capeliña pequena, máis pequena da que hai agora, e facían un viacrucis ata esa capela. Despois da Guerra Civil aumentaron a capela e trouxeron unha imaxe que é a virxe da Peregrina, na que sae San Xosé tirando dunha burra e vai a virxe montada co meniño Xesús. Recrea a fuxida a Exipto, cando Herodes quería matar ao recién. Esta imaxe fíxose en homenaxe aos emigrantes que marchaban entón para América. E empezouse a facer unha romaría o primeiro domingo de agosto. Viña moita xente», cuenta, mientras relata que atraía a muchísima población de municipios cercanos. «De Rianxo, de Vilanova, de Porto do Son... Era unha romaría moi grande e empezouse a dicir: ‘Vamos á romaría de Exipto, vamos á romaría de Exipto...’ Exipto foi eclipsando o nome de Seán. E xa quedou así», comenta.

Lo de la pirámide también tiene chicha, porque tal y como lo explica Romero, se instaló hace unos 20 años. «Aí antigamente era onde se celebraba a festa e fixeron uns xardíns e unha pirámide no centro. Claro, a pirámide fíxose polo nome de Exipto. Este foi un pobo novo que tiña moita vida. Había carnicería, banco, ferraxería, moblería, había de todo..., porque nun determinado momento montaron unha fábrica de ladrillos. Que, precisamente, foron os que construíron a pirámide», dice. ¿Y a que no adivináis cuál era el nombre de la fábrica de ladrillos?: «As Pirámides de Exipto», como no podía ser de otro modo. Se llamaba así, antes incluso que Exipto tuviera pirámide.

Una egipcia en Exipto

Romero también relata una anécdota que le pasó a su hija hace unos años: «Estaba facendo o Camiño de Santiago desde Sarria. Casualidades da vida, coñeceu a unha rapaza que vivía en Madrid e preguntoulle que de onde era. Miña filla díxolle que de Exipto. Entón ela respondeulle: “¿Cómo de Egipto, si de Egipto soy yo?”. E ela contestoulle: ‘Pues yo también soy de Exipto’. Fixeron o resto do camiño xuntas e cando chegaron a Santiago a rapaza quixo vir a Exipto, de Galicia, a facerse unha foto coa pirámide e co letreiro para mandárllela a seus pais». Romero tiene anécdotas para no parar, sobre todo, cada vez que le dice a alguien de dónde es. «A xente pensa que a estou vacilando. De feito, aquí na parroquia de San Cristóbal de Abanqueira, á que pertence Exipto, hai outro sitio que se chama Corea. Así que aquí en Galicia podemos dicir que entre Exipto e Corea non hai máis que un quilómetro de distancia». Lo que no aclara es si es del Norte o del Sur, aunque se intuye. Vamos, que San Cristóbal de Abanqueira, en Boiro, es de lo más exótico.

También Italia

Pero sube aún más la apuesta, por si todo lo anterior fuera poco: «Antiguamente a aldea grande, que é Abanqueiro, chamábanlle Italia, porque eran moi devotos e sempre andaban en misa. Eran os italianos e comparábanos co Vaticano e co papa». Pues sí que da de sí Abanqueiro.

Pero además del nombre y la pirámide, Exipto tiene más atractivos. «Por aquí pasa o Camiño de Santiago A Orixe, dende o faro de Corrubedo ata Compostela, e vai por Rianxo e Padrón. Son 120 quilómetros. É novo, pero xa empeza a vir xente de fóra e pasa pegado á capela de Exipto. Despois, aquí debaixo da capela, hai unha charca natural onde se crían parrulos salvaxes e hai moitos animais. Agora o Concello está tratando de recuperala un pouco. Chámase a charca de Abanqueiro. E é unha paraxe natural moi bonita», comenta. E incluso el cementerio de Exipto sirvió de plató para el rodaje de una película: «Hai cousa dun ano viñeron facer unha película. Non sei se a programaron ou non, porque lle perdín a pista, pero botaron unha semana rodando».

La población de Exipto disminuyó bastante porque las generaciones posteriores a Romero se fueron asentando en Boiro u otros sitios. Pero todavía sigue teniendo bastante ambiente: «Temos aquí o famoso restaurante Chicolino, que se fan vodas e eventos. E despois está un bar que se chama O Fornos, que vén xente de todos os sitios e fan actuacións. Está detrás da miña casa. Así que hai ambiente a fin de semana e pola semana», comenta bromista Romero. Y no me extraña, porque cualquiera no puede decir que vive en Exipto: «Aquí estou moi a gusto e tranquilo. É onde nacín e onde sempre vivín e síntome orgulloso diso». Claro que sí, Romero. Es para estarlo.

---

---