«Unha preciosa harmonía viña do Pórtico...»

La Voz SANTIAGO

SANTIAGO

Los tres premiados en el concurso de dibujo. De izquierda a derecha, el primer premio, obtenido por Nora Antuña González, de 8 años; y los dos accésits, ganados por Teo Vidal López, de 5 años, y Zoe Castro Rodríguez, de 8 años.
Los tres premiados en el concurso de dibujo. De izquierda a derecha, el primer premio, obtenido por Nora Antuña González, de 8 años; y los dos accésits, ganados por Teo Vidal López, de 5 años, y Zoe Castro Rodríguez, de 8 años.

Fallada una nueva edición del concurso infantil de redacción y dibujo «Coñece o teu concello»

11 jun 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

La Catedral y, en general, la monumentalidad de Santiago; los parques y zonas verdes, los recintos de juego, el cuidado de la naturaleza, la preocupación por la limpieza de las calles y los espacios públicos. Estos son algunos de los temas principales que inspiran los trabajos, tanto las redacciones como los dibujos, presentados a la actual edición del certamen infantil «Coñece o teu concello», organizado por La Voz de Galicia con la colaboración del Concello de Santiago y la Deputación da Coruña. El casco histórico, la Alameda y sus estatuas, en especial la de As Marías, o las atracciones de las fiestas, son referentes de la vida cotidiana de las niñas y niños que residen en la capital y fuente de inspiración de historias imaginativas que dan innumerables motivos para la reflexión de los mayores. Del mismo modo, en los trabajos de los escolares que residen en las zonas rurales del área de Santiago predomina el cuidado de la naturaleza, los centros públicos de sus concellos, las fiestas locales, la riqueza que fluye por las rutas de peregrinación y, en general, valoran la vida en el entorno rural como un privilegio frente a la urbana.

Estas son algunas de las lecciones que nos dejan los más pequeños que residen en los veinticinco municipios del ámbito territorial de la Delegación de Santiago de La Voz, que participaron masivamente en la edición del certamen «Coñece o teu concello. Compostela con outra mirada» que ahora concluye, coincidiendo con el final del curso escolar. El millar de trabajos presentados merecen, todos ellos, un premio por uno u otro motivo, pero solo se pueden entregar tres en cada modalidad de dibujo (hasta 8 años de edad) y de redacción (de 9 a 12 años): un primer premio, consistente en sendos iPad; y dos accésits, es decir, cuatro tabletas Samsung. Además, los colegios donde estudian los dos ganadores recibirán sendos ordenadores portátiles.

La Voz de Galicia agradece la implicación de los colegios, del profesorado y de las familias, sin la que hubiera sido imposible esta entusiasta participación.

Concurso de dibujo

En la modalidad de dibujo, la ganadora es Nora Antuña González, de 8 años, alumna del CEIP Plurilingüe Cardeal Quiroga Palacios, de Santiago. Nora dibujó una original y colorista panorámica de la ciudad, con la Catedral al frente y con un grupo de peregrinos presenciándola bajo paraguas, al tiempo que sale un sol radiante y el arcoíris. Los accésits son para Zoe Castro Rodríguez, de 8 años, que estudia en el colegio La Salle, de Santiago, por su recreación de la escalera de caracol barroca del antiguo convento de San Domingos de Bonaval; y para Teo Vidal López, de solo 5 años recién cumplidos y alumno del Colexio Plurilingüe Vilas Alborada, de Santiago, que dibujó en acuarela la noria de Santa Susana.

Concurso de redacción

primer premio

A policía sacou un comunicado pedindo a colaboración cidadá para esclarecer unha serie de sucesos que están ocorrendo estes días por Santiago. Din que polas noites persoas estrañas andan pola cidade e hai troulas por todas partes.

Amelia é unha nena detective. O atardecer foi escorréndose polas rúas do casco histórico. Nun movemento rápido agochouse dentro da Catedral. A Berenguela deu as 12 e, de súpeto, unha preciosa harmonía viña do Pórtico da Gloria. Agochado tras unhas columnas viu ao Mestre Mateo dirixindo aos seus anxos, que tocaban nun animado concerto. Cando a Berenguela deu as 6, todos quedaron quediños como auténticas pedras.

Á noite seguinte, Amelia montou vixilancia na Alameda. Cando a Berenguela deu as 12, apareceron os tunos coa súa tocata e as Marías bailaban animadamente. Cando a Berenguela deu as 6, todos quedaron quediños como auténticas pedras.

A última noite montou vixilancia na Praza da Quintana de Mortos. Antes de que a Berenguela dera as 12, puido ver un pequeniño ser que rapidamente subía pola torre do reloxo. Amelia descubriu o misterio! Era o trasniño que din que vive na Catedral. Cando ten gana de trasnadas, coa súa maxia dálle vida aos monumentos da cidade, facendo sonar ás 12 da noite 13 badaladas da Berenguela e esta, como boa cómplice, alerta a todos ás 6 da mañá para non seren descubertos!

Amelia Álvarez Méndez. 10 años. Colexio M. Peleteiro.

accésit

Poder comer un tomate de tu huerta no tiene precio, y hacerlo a la sombra de la Catedral de Santiago resulta increíble. Pues aquí, en Galeras, esto es posible. Aquí, en la huerta urbana, no solo colaboramos plantando sino que también aprendemos sobre mirlos, palomas torcaces y otros animales que vemos merodeando, construimos espantapájaros poniéndoles un viejo balón como cabeza, y aprendemos a compartir regalándole una lechuga o algunas judías al vecino.

De camino a la huerta, me fijo en el antiguo Hospital Clínico y me apena que ahora no tenga ninguna función... ¿Por qué dejar que un edificio tan bien hecho y con tanta historia se estropee, cuando podría ser un alojamiento para peregrinos o algo por el estilo? ¿Cuántos otros edificios se podrían rehabilitar? Con este pensamiento en la cabeza, continúo caminando hacia la huerta. Una vez allí, me pongo a regar los tomates, y otro detalle me llama la atención: hay un enorme grafiti en una pared cercana, uno de esos feos y realizados con poco esmero, y vuelvo a reflexionar: ¿Por qué conservar algo así? Santiago es una de las ciudades más verdes de Galicia. ¿Por qué no ser también una de las más limpias y cuidadas?

Estas son algunas de las cosas que me gustan de mi barrio y algunas de mis ideas de mejora, porque estos pequeños detalles pueden llegar a convertir Santiago en una ciudad aún más especial.

Nazareth Pías Martinón. 10 años. Chester College. 

accésit

Ola! Eu son Rebecca. Encántame Santiago, a súa cultura, a comida e, sobre todo, camiñar polas súas rúas. Hoxe vouvos contar a miña aventura. Un día, a miña irmá Lidia saíu comigo e Santi (o noso can) a pasear pola Alameda.

Paseabamos tranquilamente, e facía un día soleado e fermoso. De súpeto, caeu unha tormenta tan forte e raios que o carriño dos xeados partiuse pola metade e Lidia saíu correndo. Eu quedei soa e ademais estaba escurecendo. Tiña moito medo, así que decidín sentarme xunto Valle-Inclán para non sentirme tan soa, e para a miña sorpresa, comezou a cobrar vida...

—Ola, eu son Valle-Inclán! —dixo moi ledo.

—Ola, eu son Rebecca, moito gusto —dixen cun sorriso e moi confundida.

—Queres pasear con Rosalía, Federico e comigo? —preguntou.

—Claro! —respondín.

Puxémonos en marcha.

Estaba sendo xenial, camiñando polas rúas máis antigas. Era fenomenal. Rosalía propuxo ir por un café ao bar máis próximo e abríndoo grazas a unhas chaves máxicas. Máis tarde fomos xogar ao fútbol preto dunhas casas onde Valle-Inclán rompeu unha xanela, e unha señora moi enfadada berrou tan forte que marchamos para seguir pasándoo moi ben contándonos chistes malos sobre Compostela: «Paco atopou un novo traballo. Onde? En Santiago. De que? De Compostela». Ja, ja... Estaba moi leda e sabía que era unha nena moi afortunada.

Cando xa se ía vendo o sol e os paxariños cantaban, dixéronme que tiñan que volver aos seus postos para que nenos e adultos sacasen algunhas fotos con eles (en estatua). Nese intre esvaecinme e, non sabía por que, ao espertar estaba na cama e dubidei: Todo foi un soño?

Días máis tarde volvín á Alameda e Valle-Inclán máis Rosalía e Federico chiscáronme un ollo. E volvín pensar: Foi real?

Antonia Castro Castro. 11 años. Colexio M. Peleteiro.