Bea, Sandra e Isa: «Sabiamos que esta tenda colectiva de artesáns si podía ir adiante na zona vella de Santiago»

XOÁN A. SOLER

El 5 de diciembre el Mercado Galego da Creatividade, en la compostelana rúa da Caldeirería, celebrará sus cinco años de actividad, un aniversario que llega poco después de ser reconocido con el Premio Comercio Galego. «Si algo demostramos, e así nolo fai saber a xente, é que moitos aínda necesitan unha tenda física, de proximidade, que ofreza algo diferente. Transmítennolo veciños e peregrinos. Non esquecemos cando chegou unha australiana cunha tarxeta da tenda porque unha amiga lle aconsellara vir...», afirman agradecidas Bea Barril (Ourense, 1975), Sandra de Rego (Ribeira, 1985) e Isabel Pernas (Frades, 1979), impulsoras de Creativas Galegas, una cooperativa con más de 400 marcas de artesanía, y de la tienda colectiva del casco histórico donde muchas de ellas exponen y venden sus piezas, en una ubicación no baladí. «As tres vivimos en Santiago. Sabiamos que este proxecto de artesáns, que moitos tiveran antes en mente, pero sen lograr materializar, si podía saír aquí adiante. O casco vello era onde estaban os bos oficios... É como unha homenaxe a ese mercado tradicional», repasan.

En el 2019 Bea, al frente del estudio de interiores Spacio B y de la marca de piezas decorativas O Teu Gusto, conoció a Sandra, fundadora de Amor ó teu estampaxe artesanal, una firma con diseños para el hogar, y ambas ya luego a Isa, una de las socias de Paripepop y Quenindiola, marcas con obras sobre cultura pop o que reinterpretan el patrimonio cultural gallego. «Bea precisaba un local para interactuar con clientes; Sandra, un espazo de venda; e eu non esquecera un proxecto utópico de ter un sitio cultural en Santiago...», sonríe Isa. «Pensabamos nun lugar onde crear sinerxías con outros artesáns, en complementarnos... Nese Nadal probamos sorte cunha tenda efémera no Mercado La Galiciana e cun local na Senra. A acollida foi boa. Na pandemia, con feiras pechadas, as necesidades reais do sector acentuáronse, e iso impulsounos, pese á dificultade, a montar no 2020 un espazo fixo e colectivo na Caldeirería», explican desde un amplio local que abrió con 23 firmas de artesanía detrás, una cifra que, rápido, se quedó pequeña.

«Creativas Galegas e a propia tenda naceron como unha oportunidade para os artesáns... As distintas marcas rotan no local cos seus produtos e os creadores atenden nel por quendas. Cada día están dúas ou máis persoas. O espazo bebe do colectivo, conseguíndose un gran equipo, un moi bo ambiente de traballo. Ver que pequenas firmas lograron aquí visibilidade, convenceunos da nosa aposta», enlazan.

«Desi é unha rapaza que, mentres traballaba de camareira, nunca deixaba de calcetar por Santiago, sen imaxinar que podería ter unha marca propia. Arroupándoa e animándoa, agora adícase ao seu proxecto... Soledad Mato é unha xoieira que leva toda a vida sobrevivindo na artesanía. Hoxe, sen a enerxía para andar de mercado en mercado, e con ganas de estar acompañada, xa di que este é o espazo onde quere rematar. Somos como unha familia!», estiman, aclarando que Bea se centra en la parte contable y en el interiorismo de la tienda —«Na planta principal hai case 40 corners para as marcas»—; Isa, en comunicación y gestión de local; y Sandra, en las redes sociales. «O baixo da tenda muda cada 15 días coa mostra dunha marca. Agora temos nel un Mercado tarado, con pezas que, pese a non cumprir as expectativas do artesán, se venden a un prezo máis económico... Se algo facemos aquí é ter humor», realzan, señalando a continuación su patio, con un camelio de 200 años. «A peregrinos que queren ver un sitio especial traémolos aquí», apuntan, entre más vivencias. «Na entrada temos colgado o bastón de Dionisio, o pau que un home de O Pino lle deu a unha peregrina cunha mochila emocional grande e que ela, tras visitar a tenda, quixo deixar aquí. Ao lado contamos a historia e amosamos un poema que outra xente nos adicou. Recibimos moitos abrazos», destacan.

Tras el premio de la Xunta y admitiendo que desde otras ciudades y comunidades les preguntan para replicar el modelo, valoran lo logrado. «Ese galardón foi outra recompensa, tamén ao traballo. A nivel loxístico isto supón moito... Pero cinco anos despois, vemos que todo pagou a pena, e que é posible», subrayan.

---

---