El mural del IES Xelmírez I de Santiago que maravilla a alumnos, padres y al hotel de enfrente: «Pasou en once días de ser unha parede moi pouca vistosa a lucir»
VIVIR SANTIAGO
Muchos vecinos de la rúas Poza de bar y San Lourenzo siguieron la evolución de la obra, firmada por el estudio Mutante Creativo y en el que, con dos figuras flotando, se representa «a elevación a través do coñecemento»
13 dic 2024 . Actualizado a las 13:40 h.A mediados de noviembre quien pasase por la rúa Poza de bar, en Santiago, y mirase hacia la parte de atrás del céntrico instituto Xelmírez I, aún contemplaría la clásica fachada trasera de su salón de actos, de gran tamaño, curiosa edificación y color similar al pastel. «A construción era a común de máis centros educativos dos anos 80. O Xelmírez é de 1985», reflexiona José Antonio Cascudo, el vicedirector del instituto compostelano, feliz por cómo ha mudado la estética del centro en menos de quince días.
«A idea de tapar esa gran fachada cun mural partiu do Concello que, dentro do programa de muralismo impulsado polo departamento de Mocidade, propón rexenerar espazos deteriorados en institutos. O ano pasado foi no de Sar e, neste outono, no Xelmírez. A nós pareceunos unha gran oportunidade», agradece, sobre una intervención que, más allá de por el cambio exterior, sorprende por la celeridad con la que se materializó. Tras hablar con el instituto, desde el Ayuntamiento se pusieron en contacto con Mutante Creativo, estudio, integrado por Sokram y Mou, y que, entre otros eventos, dirige el conocido DesOrdes Creativa, en Ordes, y, ya en Santiago, colabora en festivales de muralismo como el Compostela Contemporánea.
«A verdade que para nós esta obra foi un reto maiúsculo, tanto polo material da parede, como de pedriña, como polas características da fachada, con distintos elementos arquitectónicos e cun espazo interior e outro exterior. Aínda así, iso permitiunos xogar coa duplicidade das figuras», afirma Mou, explicando que el tamaño de la obra se aproxima a los 30 metros de ancho por los 12 de alto.
«Adaptámonos ao espazo e tamén ao lugar no que traballábamos, un instituto. Pensamos nun deseño con dúas figuras flotando, algo que reflectía a elevación a través do coñecemento. A repetición das figuras, tamén no interior, incidía, en certa forma, nas distintas etapas ata chegar a ese nivel», señala el artista, confirmando que su trabajo no pasó desapercibido entre los vecinos.
«Nós, ao traballar case na rúa e a mudar, neste caso, o contorno, tratamos de adaptarnos ao mesmo e sempre intervir con coidado», razona Mou, reconociendo que no había jornada en que los vecinos no se detuviesen delante para ver cómo evolucionaba. «Antes do mural, e nunha parede que estaba deteriorada, xa se limpara todo. Logo fixemos unha imprimación para que dure máis tempo… O muralismo é moi agradecido porque en pouco tempo mudas mamotretos ou construcións de hai moitos anos feitas en formigón. Á xente sorprendíalle tanto o cambio como, sobre todo, a velocidade coa que traballamos. Foron en total once días, pero axudou o tempo...», aclara. «Os veciños preguntaban polo traballo e ata o hotel de diante interesouse por unha posible intervención nel», remarca agradecido.
«Os alumnos tamén seguían e evolución», confirma, por su parte, José Antonio Cascudo, poniendo también el foco en la importancia de valorar en un instituto la creatividad. «A estética do lugar configura a identidade… Estas intervencións son necesarias e moi interesantes. Esta parede en once días pasou de ser moi pouca vistosa a lucir», destaca.