Kike Varela, o DJ do verán en Galicia: «De todo, o que máis ilusión me fixo foi a primeira vez que escoitei un tema meu en Riazor»
VIVIR SANTIAGO
A este compostelán soamente se lle escapa un lugar na súa lista de datas, e é a súa propia cidade. Actúa o xoves que ven, despóis dun ano sen poñer música en Santiago, no ciclo Atardecer no Gaiás
17 ago 2025 . Actualizado a las 21:05 h.Kike Varela engade cada fin de semana uns 1.000 quilómetros ao contador do seu coche. É o DJ do verán e todos os pobos quéreno nas súas festas: «Estiven ou venres en Vilariño de Conso, preto da fronteira de León e de Portugal, e o sábado en Meirás», detalla. En tres días pode chegar a ter cinco datas, pero el, que desfruta coñecendo Galicia, conduce encantado de norte a sur e de leste a oeste: «Este ano foi unha tolemia. Se antes tiña 15 actuacións, agora teño 60 e porque rexeitei outras 100. Se me poño a pechar agora todas as ofertas para o que ven, quedo xa sen ocos no calendario».
O seu, despois de éxitos como o que alcanzou con Micaela, subiu como a escuma. As súas cancións, que soaron durante unha tempada nos descansos dos partidos do Dépor e do Celta, son, practicamente, o único punto de unión entre Riazor e Balaídos. Orquestras como Panorama, Olympus e Paris de Noia levan temas seus no repertorio, e DJs como Timmy Trumpet inclúen nas súas sesións remixes do compostelán. O que mestura parte dunha canción de Baiuca chegou a Tomorrowland, o festival de música electrónica máis importante do mundo, e traballou con Sonny Music, o selo que leva aos seus artistas favoritos, xunto á cantante Vicco. Na lista de Kike Varela tan só escapa un nome e é o da súa propia cidade.
En Santiago pinchou unha vez, na edición do 2024 do Son do Camiño, e vai a por a segunda. É o encargado, xunto a Futurachicapop, de poñerlle fin ao ciclo Atardecer non Gaiás. O santiagués espera que a do xoves 21 de agosto (ás 21.00 horas) sexa unha data especial. Primeiro, pola cantidade de colaboradores que se subirán con el ao escenario. Adianta os nomes de Lonteira, de Boyanka Kostova e de Gloria Crespón & Puga. Segundo, porque supón o seu regreso a Compostela: «Sendo de Santiago de toda a vida, este é ou meu único concerto aquí. Nunca me chamaron para as programacións que hai. Tiven o ano pasado a data do Son do Camiño, pero antes daquela levaba desde ou 2019 sen pinchar aquí».
El refírese aos escenarios. Antes de que o seu nome crease marca, era un habitual nas salas. Na cidade coñéceselle por ser DJ residente na discoteca Ruta. Todos os mércores e os xoves estaba na cabina da planta de abaixo, onde soaba o techno. Deixouno no 2019 e, coa pandemia polo medio, pasaron anos ata que volveu pinchar en Compostela. Iso si, ao grande: «Pasar dunha sala pequeniña ao máis top que temos, que o do Monte do Gozo». O das discotecas facíao mentres que facía ADE na USC. Tamén mentres que estudaba o bacharelato no Xelmírez I. Lembra que a súa primeira vez cabina foi o mesmo ano no que mercou a súa primeira mesa de mesturas, aos 16. Foi na sala Moon de Santiago nunha sesión light para menores.
«Toda a miña vida estiven compaxinando a música cos estudos e, logo, co traballo. O primeiro ano de universidade suspendín unhas cantas, non quería pedirlle diñeiro aos meus pais e empecei a poñer reguetón para poder sacar cartos», explica. O cambio de estilo levoulle por discotecas de toda Galicia. En Santiago pinchou, ademais de en Ruta, na sala Moon, na Sónar e foi residente no pub Fonte Sequelo, aínda que a espiniña da electrónica aínda non a quitara. Decidiu apostar por ela despois de levar a vitoria nun concurso do Nova Era Beach Party, un dos festivais máis reputados de Europa no xénero. De aí, ata hoxe.
Kike Varela marca os que pensa que foron os seus puntos de inflexión. O primeiro e o que o fixo destacar foi empezar a facer a súa propia música. Inspirando por fenómenos como o de Tanxugueiras ou Baiuca, atopou o seu lugar na mestura dos elementos da electrónica cos da música tradicional galega. O primeiro tema que sacou foi un remix de Muinheira de Chantada, a canción de Verto. Nas súas propias palabras, «petouno». «Soou en todos os partidos de Riazor antes de que empezase a segunda parte. Coindidiu co ano non que ascendu ou Dépor, polo que é un tema ao que a xente lle ten moito agarimo. En Balaídos tamén o poñian, e é dificil que Dépor e Celta coincidan nalgunha cousa». Para el, nin Tomorrowland nin Timmy Trumpet: «De todo, o que máis ilusión me fixo foi a primeira vez que escoitei un tema meu en Riazor».
Muinheira de Chantada soou tamén nas verbenas, espazos nos que agora é protagonista Micaela: «Ese tema fíxose moi viral xa non só en Galicia, se non en toda a península. Foi a segunda canción mais viral de Spotify España cando a saquei. En Youtube tamen estivo en tendencias e en TikTok tamén estivo entre os 30 temas mais usados. Foi un boom tremendo». Naceu da súa unión con Ferriñas Bravas, unha agrupación folclórica de Vigo. «Cheguei a elas a través de Instagram e de TikTok. Púxenme a mirar reels de cantareiras e, entre todas as que vin, elas tiñan algo que me chamaba a atención. Eran novas e igual era máis sinxelo que entenderan o que quería facer. Faleilles e foi todo moi doado. Desde aquela temos moi boa relación», explica o DJ. Xuntos interpretaron Micaela nun partido da selección española de fútbol feminino en Balaídos e nunhas cantas datas máis.
Parte do mérito da idea é da cantareira Felicia Insuela. «Fixérase moi viral polas súas letras picantes, como a de Micaela. Había un vídeo dela no Luar con Gayoso non que a todo o mundo lle daba a risa. O público escachábase. Fíxose bastante viral e fíxome bastante graza, pero a melodía pareceume moi boa para a música electrónica. Escoitei iso e pensei que tiña que facer unha versión. Empecei e despois falei con Ferriñas Bravas para facer as vocais. A súa profesora dicíame: “Pero este tema ti cres que vai funcionar?”. Non estaba nada convencida. Eu dicíalle que si, que esperase, que ía ir mesmo mellor que Meigallo, que foi a anterior que fixemos xuntos», lembra.
Agora, todas as fins de semana chéganlle vídeos a través das redes sociais de diferentes sitios nos que soa. Traspasa as fronteiras de Galicia e, aínda que estea cantada en galego, gusta igual. «Faime moita graza, porque ás veces poñenme en redes sociais —non a malas, senon como un cumprido— cousas como: “Se fixeses as cousas en castelán chegarías moito mais lonxe”. Eu, a iso, sempre digo: “Se, e xa de paso fágoas en inglés, que así chego aínda a máis xente”. Ao final, detrás desa crítica construtiva, está o desprezo ao galego. Ti non lle vas falar a Estopa para dicirlles: “Mira, a musica túa e moi guai, pero faina en inglés para que chegue a máis xente, ou en chinés. Ao final, cada un comunícase e exprésase como quere. A min gústame facelo en galego».
Xa hai exemplos de cancións súas que traspasaron fronteiras. «Eu penso que o que hai que facer e música boa, que lle guste á xente e que sorprenda. Se é boa, vai chegar moi lonxe. Hai moitos exemplos na historia de linguas minoritarias que, ao final, se expandiron por todo ou mundo. O Gangman Style foi dás cancións máis escoitadas non seu día e non creo que ninguén de por aquí saiba coreano. Ou tema fixo graza, gustou e a xente escóitao. Stromae tamén ten temas en francés que se esocitan moito por aquí. Non creo que sexa unha barreira. Se a musica e boa, a xente vaina escoitar».